Μπελάς στο Γραφείο

34. Βουτιά από ψηλά

"Οι οδηγίες του γιατρού είναι συγκεκριμένες κύριε, θα πρέπει να μείνετε εδώ το βράδυ για να σας έχουμε υπό παρακολούθηση."

Η νοσηλεύτρια έβγαλε ένα ηλεκτρονικό θερμόμετρο από το τσεπάκι της ποδιάς της και το κράτησε σε απόσταση αναπνοής από το μέτωπο μου.

"Μα για τρία ράμματα στο φρύδι, αυτό είναι παράλογο!" διαμαρτυρήθηκα δοκιμάζοντας να σηκώσω αυτό το φρύδι. Ο πόνος με έκανε να μορφάσω και εγκατέλειψα την προσπάθεια στα μισά της.

"Είναι για τη διάσειση", είπε δείχνοντάς μου τον επίδεσμο που κάλυπτε ένα μέρος του κεφαλιού μου και μισό του μετώπου μου. Το θερμόμετρο έκανε έναν χαρακτηριστικό ήχο και εκείνη σημείωσε τη θερμοκρασία μου στο φύλλο ασθενούς.

"Υποψία διάσεισης", τη διόρθωσα σηκώνοντας το δάχτυλο. "Άλλωστε αισθάνομαι...εμ...περίφημα", συμπλήρωσα κοιτάζοντας τη Λία που με κοιτούσε με το ίδιο χαζό βλέμμα που αισθανόμουν ότι είχα και εγώ ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου. Της χαμογέλασα δειλά και έκανε και αυτή το ίδιο κοκκινίζοντας.

Η νοσηλεύτρια έβγαλε ένα πιεσόμετρο και το πέρασε στο χέρι μου ρίχνοντάς μου ένα λοξό βλέμμα.

"Δεν είναι απλό πράγμα η διάσειση, κύριε. Το νοσοκομείο κάνει ό,τι καλύτερο για να σας κρατήσει ασφαλή."

Πίεσε μηχανικά τη φούσκα του πιεσόμετρου έως ότου η επιχειρίδα να αρχίσει να σχηματίζεται γύρω από το μπράτσο μου, σφίγγοντάς με.

"Δεν αντιλέγω και πραγματικά δεν έχω κανένα παράπονο από τη έως τώρα νοσηλεία μου, μα στο σπίτι μου θα αισθάνομαι περισσότερο ασφαλής και...άνετος."

Στράφηκα πάλι προς τη Λία που συνέχιζε να με κοιτάει με το ίδιο χαζοχαρούμενο βλέμμα. Χαμογέλασα ντροπαλά.

"Μου είναι δύσκολο να μείνω εδώ. Δεν έχω καν...καν...τα προσωπικά μου αντικείμενα, καθαρά ρούχα...", έριξα μια στιγμιαία ματιά στον ξεραμένο φιδέ που είχε κολλήσει πάνω στο μπλουζάκι μου όταν αγκάλιασα τη Λία,"οδοντόβουρτσα...εμ...οδοντόκρεμα...αποσμητικό..."

Της έριξα άλλο ένα ντροπαλό χαμογελάκι το οποίο έσπευσε να ανταποδώσει.

"Σε νοσοκομείο βρίσκεστε κύριε, όχι σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων."

Το πιεσόμετρο ξεφούσκωσε κάνοντας έναν θόρυβο και η νοσηλεύτρια σημείωσε πάλι τις τιμές στο φύλλο ασθενούς.

Κούνησα το κεφάλι μου απογοητευμένος. Δεν ήθελα να περάσω τη βραδιά στο νοσοκομείο. Δεν ήθελα να ξαπλώσω σε αυτό το άβολο, μεταλλικό, στενό κρεβάτι, με τα ίδια ρούχα που φορούσα όλο το απόγευμα, πασαλειμμένα και από πάνω με βερμιτσέλι κακής ποιότητας. Δεν ήθελα να φαίνομαι άρρωστος και αδύναμος.