Μπελάς στο Γραφείο

35. Θυμός

Αν υπήρχε ένα όργανο μέτρησης του θυμού, ένα θυμόμετρο ας πούμε, και το συνέδεες με το νευρικό μου σύστημα για να καταγράψει τα επίπεδα του θυμού μου σε μια κλίμακα από το 1 έως το 100, είμαι σίγουρος πως ο μετρητής θα έγραφε 1.000 συν!

Ναι, ήμουν θυμωμένος.

Πολύ!

Πάρα πολύ!

Και με πάρα πολλούς!

Αρχικά με το Διονύση και την παράλογη εμμονή του προς το πρόσωπό μου, την άδικη επίθεσή του προς τη Λία και το εξώδικο που μου είχε μόλις επιδοθεί, καθώς εξερχόμουν από την οικεία μου, για να μεταβώ στην εργασία μου, μετά από τόσες μέρες παραμονής στο νοσοκομείο, εξώδικο που κουνούσε με απροκάλυπτη χαιρεκακία ο δικαστικός επιμελητής μπροστά μου και μπροστά στον κηπουρό και τον καθαριστή της πισίνας, που ως γνωστό θα το έλεγαν στην κυρία που μου καθάριζε το σπίτι και τη μαγείρισσα και εκείνες με τη σειρά τους θα με έκαναν βούκινο σε όλη τη γειτονιά.

Άνοιξα το φάκελο επιδεικνύοντας τρομερή αυτοσυγκράτηση, ενώ το μόνο που ήθελα να κάνω είναι να πνίξω το δικαστικό επιμελητή στην πισίνα και μετά να απολύσω όλους αυτούς που με έγδερναν σε εβδομαδιαία βάση, για να επιτελέσουν απλές εργασίες, που η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα κάλλιστα να κάνω μόνος μου, αν είχα το χρόνο και τη διάθεση.

Λοιπόν, για να δούμε τι έλεγε το κωλόχαρτο: ΕΓΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΕΞΥΒΡΙΣΗ, ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΒΛΑΒΗ...

Μάλιστα!

Διάβασα το μηνυτήριο διαγώνια, συγκρατώντας λέξεις –κλειδιά όπως δόλος, καρτέρι, συμμορία, αιφνιδιασμός, επίθεση, πνιγμός, εξύβριση, απειλές, ξυλοδαρμός, αφόρητος πόνος, ψυχική οδύνη, μετατραυματικό στρες και άλλες αηδίες, το έκανα χίλια κομματάκια μπροστά σε όλους αυτούς και το πέταξα στο φρεσκοκουρεμένο μου γκαζόν.

Ο Πιότρ, ο κηπουρός, πήρε σιωπηλός τη τσουγκράνα για τα φύλλα και αφού στοίβαξε σε μια άκρη τα κομματάκια, τα έσπρωξε σε ένα μεταλλικό φαράσι και τα πέταξε μέσα σε μια μεγάλη, μαύρη, πλαστική σακούλα, τραβώντας επιδεικτικά τα κορδόνια, ενώ ο Αντρέ ο καθαριστής της πισίνας απομάκρυνε από τον κήπο μου τον εριστικό γραφιά, σπρώχνοντάς τον με την απόχη βυθού.

Ίσως αυτούς να τους κρατούσα τελικά.

Αυτό ήταν το δεύτερο εξώδικο που λάμβανα αυτή τη βδομάδα και ήταν μόλις Τρίτη. Το πρώτο μου είχε επιδοθεί αργά, χτες το απόγευμα, κατά την επιστροφή μου από το νοσοκομείο, όπου παρέμεινα για τέσσερις μέρες στο τμήμα Νευροεκφυλιστικών Παθήσεων Εγκεφάλου και υποβλήθηκα σε μια εξονυχιστική σειρά εξετάσεων στο κεφάλι που δεν οδήγησαν σε κανένα ιδιαίτερο συμπέρασμα πέρα από αυτό που γνωρίζαμε ήδη: ότι δηλαδή, δεν έπρεπε να προβώ σε «τρέλες» υπό τη διάγνωση της πιθανής διάσεισης.