Μπελάς στο Γραφείο

2. Παρίσι (Μέρος δεύτερο)

Με το που δόθηκε το σύνθημα του διαλείμματος, πετάχτηκα όρθια αψηφώντας την κράμπα που μου παρέλυε το αριστερό πόδι και σύρθηκα μέχρι τον γκισέ κουτσαίνοντας.

Η ίδια εντυπωσιακή, κοκκαλιάρα με το κόκκινο κραγιόν, στεκόταν αγέρωχη, παρατηρώντας με να την πλησιάζω, με ελαφρώς γουρλωμένα μάτια.

Την ενημέρωσα για την άβολη κατάσταση στην οποία είχα περιέλθει, με πολύ αργούς ρυθμούς ομιλίας, καθώς τα γαλλικά δεν ήταν το φόρτε μου, και της ζήτησα να μου αλλάξει θέση.

Εκείνη σε άπταιστα γαλλικά με ενημέρωσε πως οι θέσεις είναι αριθμημένες εδώ και μήνες και η διαδικασία που θα έπρεπε να ακολουθηθεί είναι να αιτηθώ εγγράφως αλλαγή θέσης, στον υπεύθυνο διεξαγωγής του σεμιναρίου, αναφέροντας συγκεκριμένα τη φύση του προβλήματος και αφού το αίτημά μου θα εξεταζόταν, θα επικοινωνούσε μαζί μου το αρμόδιο τμήμα για να με ενημερώσει για την έκβασή της απόφασης.

Για μια γαμημένη κωλοκαρέκλα!

Μέχρι να κάνω το αίτημα και να μου απαντήσουν, το συνέδριο θα είχε λήξει και εγώ θα είχα εισαχθεί σε τρελάδικο.

Την ευχαρίστησα και κοίταξα γύρω μου εμφανώς απογοητευμένη.

Ένας μπουφές είχε στηθεί παραδίπλα με καφέ, χυμούς, μπισκοτάκια, κεκάκια και άλλα τέτοια που σε άλλη φάση θα είχα κατασπαράξει, δίχως αύριο, αλλά τώρα δε μου κατέβαινε μπουκιά. Τι θα έκανα! Δεν μπορούσα να μείνω σε αυτή τη θέση για το υπόλοιπο της ημέρας και μετά για άλλες δύο μέρες! Θα τρελαινόμουν. Ήταν που ήταν άβολο όλο αυτό, το να κάθεσαι σαν τιμωρημένος και να ακούς κάθε μαλακία που έβγαινε από το στόμα του άλλου, το να κάθεσαι και σε μια καρέκλα που τρίζει και να μην μπορείς να κουνηθείς ήταν σκέτος εφιάλτης.

Ξανακοίταξα προς τον μπουφέ και εντόπισα τον μουσάτο, τον από πίσω μου, μπουκωμένο με ένα κρουασανάκι, να γελάει με άλλους δύο, που είχα εντοπίσει νωρίτερα να κάθονται στις τελευταίες θέσεις, πίσω - πίσω.

Με κοίταξε και του χαμογέλασα. Μου έγνεψε σοβαρός και κατάπιε αργά.

Μου είχε έρθει μια ιδέα! Θα αντάλλασσα τη θέση μου. Σίγουρα ένας από αυτούς τους δύο χοντρούληδες θα ήθελε να είχε καλύτερη οπτική και να είναι κοντά στο φιλαράκι του.

Τους πλησίασα φορώντας το πιο σαγηνευτικό μου χαμόγελο. Στα μισά της διαδρομής έπιασα με την άκρη του ματιού μου τον αγενή διπλανό μου να με κοιτάει από την απέναντι γωνία. Είχε ακουμπήσει στον τοίχο πίσω του κρατώντας μια κούπα με καφέ.