Μπελάς στο Γραφείο

12. Μια χάρη

"Ρε συ Λία, ξέρεις τι σκεφτόμουν;"

"Μμμ; Τι;" ρώτησα αθροίζοντας τα ποσά στη στήλη έσοδα.

Κάτι δεν πήγαινε καλά με το αρχείο, είχε δίκιο ο άλλος.

"Μήπως να κανόνιζες αυτόν τον Άκη να μας πάει Σούνιο το Σάββατο. Έχω όρεξη να μπεκρουλιάσω και δε θέλω να έχω το μυαλό μου στην οδήγηση, στο γύρνα."

"Το ότι σκοπεύεις να ξεφαντώσεις σε πάρτυ συνταξιούχου, με ξεπερνά", είπα δίχως να σηκώσω τα μάτια από τα σύνολα.

"Και βέβαια θα πιω! Έχω ανάγκη να διασκεδάσω. Μας έχει φάει το μέσα με τη ζωή που κάνεις. Από τις δέκα στο κρεβάτι, πέντε η ωρα ξύπνημα..."

Κούνησα το κεφάλι αγνοώντας την. Ας την φόρτωνε και αυτήν με τόση δουλειά και θα σου έλεγα αν θα είχε κουράγιο για ξενύχτια.

"Ελπίζω να είναι και αυτός ο ομορφούλης από το λογιστήριο, ο καινούργιος", συνέχισε αγνοώντας πλήρως τις προηγούμενες επικλήσεις μου να σταματήσει να μιλάει για να κάνω αριθμητικές πράξεις.

Σταμάτησα για άλλη μια φορά την πρόσθεση και την κοίταξα:

"Ποιον λες; Το φοιτητή;"

"Γιατί τον λες έτσι;"

"Γιατί είναι!", είπα. "Κάνει την πρακτική του στο λογιστήριο."

Η Δέσποινα έγλυψε θεατρικά τα χείλη της.

"Δηλαδή, πόσο λες να είναι;"

"Αν υποθέσουμε ότι είναι στο τελευταίο έτος και είναι μελετηρός και δεν έχει στο εντωμεταξύ χάσει χρονιά, θα έλεγα πως είναι γύρω στα 22",  είπα και επέστρεψα στην οθόνη μου.

"Ε καλά, σιγά τη διαφορά! Και εγώ 28!"

"Τριάντα είσαι!," τη διόρθωσα και ξεκίνησα το μέτρημα από την αρχή.

"Σε αυτές τις ηλικίες αυτό που μετράει είναι η εμπειρία. Δεν τον χάλασα."

"Συγγνώμη που σου χαλάω εγώ τα μεγαλεπήβολα σχέδια σου, αλλά ο πιτσιρικάς λογικά δε θα είναι στο πάρτυ. Ξεκίνησε την πρακτική του λίγες μέρες προτού φύγει ο Νικολάου. Αμφιβάλω αν έχουνε καν γνωριστεί."

Η Δέσποινα ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους και επέστρεψε  στραβομουτσουνιασμένη στην οθόνη του υπολογιστή της.

Επιτέλους! Να συγκεντρωθώ λίγο!

Το αρχείο με τα ποσά ήταν στα μαύρα του τα χάλια. Τα έσοδα από τις πωλήσεις δεν αντιστοιχούσαν επ' ουδενί με το τελικό κέρδος.