New York

8. de clip en de club

In de eetzaal was het een drukte van jewelste. Er waren kappers, kostuumdesigners, make-upmensen, dansers... 'Het concept van de video zijn de kliekjes op een middelbare school' vertelde James. Ik dacht aan mijn school waar iedereen inderdaad een kliekje had, ik vormde op mezelf het kliekje van de no-lifers. We liepen naar een groepje, ik herkende Nicholas en ik wist dat de andere twee jongens Frank en Mitch noemden, maar wie wie was, moest ik nog uitzoeken. James liep naar hen toe en gaf hen elk een high-five, je zag dat ze zeer goede vrienden waren. Ik stond te wachten tot hij me zou introduceren. Hij stak z'n hand naar me uit, ik liet mijn hand in de zijne glijden. 'Dit jongens is Olive.' Ik zag aan hen ogen dat ze me herkenden van het café, maar dat ze nooit hadden verwacht me hier te zien. 'Dag Olive, ik ben Frank.' Frank had zwart haar en donkere ogen, zijn huid was olijfkleurig, hij zag eruit als een Mexicaan. Als hij Frank was, was de andere jongen Mitch, hij bevestigde het. Mitch was de tegenstelling van Frank, hij had witblond haar en een blanke huid, zijn ogen waren bijna grijs er zat nog een sprankje blauw in. Nicholas kwam naar me toe lopen, pakte mijn hand en gaf een kus erop. Ik stond perplex. 'Dag Olive, ik ben Nicholas, je ziet er stralend uit.' Als reactie sloeg James broederlijk op zijn schouder. Nicholas wreef met zijn hand over de zere plek.'Ik zal haar niet afpakken hoor, brocode.' Brocode? Alsof hij mij van James kon afpakken. Ik deed mijn mond open. 'Sorry, maar ik val niet op achterbakse types.' Ik glimlachte er nog eens vriendelijk achter. James moest lachen en Nicholas keek een beetje gekwetst. 'OOOOO, dat was raak.' riep Mitch uit. 'Goed gedaan, Olive, James dit is een blijvertje hoor.' Ik bloosde, James trok me naar zich toe en plante een kus op mijn kruin. 'Dat wist ik al hoor.' zei James.

Er kwam een man in een geel kostuum met een lintmeter rond zijn nek naar ons toe gelopen. 'Chop, chop, jongens jullie moeten je omkleeden, hop hop, jullie kleren liggen daar klaar.' De jongens liepen naar de kleedkamer die de man aanwees, James bleef nog even bij me staan. 'Ik ben zo terug.' Hij liep ook weg, zodat ik alleen overbleef met de gele man. 'Dus jij bent zijn nieuwe aanwinst'. De man draaide rond me heen, me druk bestuderend. 'Je ziet er goed uit, maar heb je er ooit eens aan gedacht om hakken te dragen je benen zouden veel beter uitkomen.' Gaf hij mij nu modetips? 'Ik ben niet zo'n fan van hakken, mijn voeten doen daar pijn van.' De man draaide met zijn ogen. 'Typisch'. Met dat gezegd te hebben liep hij weg. Even later kwam hij terug met een paar rode hakken. 'Het rood zal passen bij de kleur van je huid en de jurk.' Ik trok mijn wenkbrauwen op, hij rolde een stoel naar ons toe. 'Ga zitten.' Het klonk als een bevel die ik niet mocht weigeren. Automatisch hing ik zitten. De man bukte voor me neer, trok mijn ballerina's uit en liet de hakken over mijn voeten glijden. De schoenen zaten als gegoten. Ik strekte mijn been en keek naar mijn voet. Het zag er inderdaad beter uit. 'Probeer eens recht te staan.' Wankelend kwam ik recht, ik zette een paar passen. Het lukte behoorlijk. 'Je bent een natuurtalent, Blake by the way.' Hij stak zijn hand uit, ik schudde hem. 'Olive.' Hij keek me aan. 'Er ooit aan gedacht om model te worden Olive.' Ik keek verbaasd, ik had daar nooit aan gedacht. 'Nee, eigenlijk niet, maar ik denk ook niet dat dat voor mij weg gelegd is. 'Nonsens, hier mijn kaartje als je van gedachten verandert, de schoenen mag je houden.' Met open mond pakte ik het kaartje aan. Blake liet me verbijstert achter, met mijn ballerina's in zijn handen. Ik ging weer op mijn stoel zitten.

Even later kwamen de jongens uit de kleedkamer. Mitch als eerste, hij was gekleed als een nerd met bril en ruitjesblazer. Dan kwam Frank, hij zag eruit als een hippie. Nicholas was bijna niet verandert, hij was nog even zwart, maar nu had hij een neppiercing op zijn neus. Als laatste kwam James, hij zag eruit als de ster van de school. Hij had een sportjasje aan, die je populaire jongens uit films wel vaak zag dragen. Hij liep met een glimlach naar me toe, ik stond recht nog een beetje wankelend op de hoge hakken.  'Blake heeft je zo te zien onder handen genomen.' Ik lachte. 'Het was beschamend, hij zei zelf dat ik model kon worden, als of dat kon.' Ik lachte nog eens, ik had gedacht dat hij mee zou lachen, maar hij keek ernstig. 'Je zou inderdaad kunnen doorgaan voor een model.' Ik keek hem met dichtgeknopen ogen aan. 'Je liegt.' 'Als jij het zegt, blijf je kijken?' Ik knikte, ik kon toch niets anders. De jongens zaten elk op een ronde tafel, aan de tafel zaten andere jongeren die hetzelfde waren gekleed als zij. Hun kliekjes. Er stond een tafel voor hen. Waar een paar seconden nadat het filmen was begonnen, vier meisjes aan kwamen zitten. Elk pasten ze bij één van de jongens, een hippie, een gothic, een nerd en een cheerleader. Het liedje ging over een meisje die perfect bij hen paste. Ergens midden in het liedje moesten de jongens naar de meisjes toe lopen. Maar in plaats van dat ze naar de perfecte match liepen, gingen ze naar een ander meisje. James liep naar het nerd meisje en tilde haar op, net als de andere jongens deden bij hen meisje. Het was ironisch, de populaire gast en het onpopulaire meisje, dat kwam bekend voor. Ze dansten nog een beetje, ze flirten. Na enkele heropnames waren ze klaar, het had maar een uurtje geduurd, ik had gedacht dat het veel langer zou duren.