17 Mart,2020
Ali'den...
Anonimin ben olduğumu açıklayalı 3 gün olmuştu.Zehir gibi geçen 3 gün.
Okula gitmediğim,evde öylece ağlayıp kafayı yediğim,ya gitar çaldığım,ya da sigara içtiğim 3 gün...
Telefonumun titremesiyle telefonumu elime aldım.
"Efendim,Berlin?"
Sesim oldukça zayıf ve titrek çıkmıştı.
"Ali,iyi misin kardeşim?"
"İyiyim ya,n'oldu?"
"Okul çıkışı yanına geleceğiz de onu söyleyecektim."
"Anladım...Berlin bir şey soracağım ama bunu diğerlerine söyleme tamam mı?"
"Söyle,Tekelioğlu.Dinliyorum?"
"Barış...O gelecek mi?"
"Bilmiyorum,bize haber vermedi.Ata da yanımıza geliyor sürekli,Vera hala Barış'tan hoşlandığını söyleyip ağlıyor falan.Barış da Vera'ya yumuşadı biraz,barışacak gibi duruyorlar."
"Benim hakkımda ne diyorlar?"
"Pişman olduklarını falan..."
"Onları affettiğimi söyle,Berlin."
"Söylerim kardeşim,hadi bir şey istiyor musun gelirken alayım?"
"Yok,sağ ol.Okuldan sonra görüşürüz."
"Görüşürüz."
Berlin'in söyledikleriyle beynimden vurulmuşa dönmüştüm.Ablam ya da Cihangir burada olsaydı eminim bana sarılıp beni sakinleştirirlerdi.
Gözyaşlarım 3 gündür olduğu gibi tekrar akmaya başladığında,silmeye mecalim kalmamıştı.
Kapı yavaşça çalındığında,zorlukla ayağa kalkmıştım.Vücudum için verilen ilaçları süreceğimden,tişört giyinmemiştim.
Kapıya zar zor vardığımda,kapının kulpunu indirip gözlerimi kapattım.
"Ali'm?"
Duyduğum sese gözlerimi hızla açtım.
"Abla?"
Ablam Nisan'ı 2 senedir görmüyordum.Eşiyle birlikte Antalya'da yaşıyordu.
"Hoşgeldin!" dedim ona sarılarak.Aramızda 8 yaş olmasına rağmen benden kısaydı.
"Hoşbuldum,hoşbuldum da...Canım ne bu morluklar?"
Karnımı gösterdiğinde istemsizce gözlerim karnıma kaymıştı.Ayağıma baktığında sargılı olduğunu da görmüştü.
"Ablacığım yüzün dağılmış,karnın,ayağın...N'oldu sana güzel yüzlüm?"
Gözlerimde hazırda duran yaşlar tekrar akmaya başladığında ablam gözyaşlarımı silmişti.
