Pretending Turn To Official (Complete)

Chapter 22

"Good bye, babe" saka nya ako hinalikan. Niyakap ko muna sya bago tuluyang lumabas ng sasakyan.

"I will miss you" saka nya pinahid ang luha ko.

"I will miss you to. After the business trip, bithday celebration ko na. Okay lang bang sa bahay na tayo nina Mommy, matulog?" tumango lang ako sa kanya bago kumalas sa pag yakap sakin.

"Bye" hinalikan nya ang noo ko at lumabas na ako. Hinintay kung umalis ang sasakyan bago pumasok sa restaurant.

"Sad?" bungad ni Collin, pag pasok ko ng restaurant. Tumango lang ako saka dumiritso sa pwesto ko. Inaayos ko ang mga gamit ni nagkalat at pinagana ang mga gamit dahil mamaya, dadagsa na ang mga customer.

Hindi na sya umimik pa at umalis na lamang. Halata naman sa itsura kung malungkot ako. Hindi na kailangang tanungin pa.  Lumipas ang mga oras at wala akung na reseve na text o tawag sa kanya. Subrang busy nya ba, kaya hindi nya ako na text o tawag? Akala ko ba, update nya ako everytime.

Dumaan ang mga araw at nakasanayan ko nang hindi aya tumawag o kaya text. Kahit nasanay ako, hindi parin mawala sa mukha ko ang lungkot. I miss him so much.

"P, hatid na kita" sambit ni Collin, pero lumingo lingo lang ako.

"May pupuntahan pa ako C, gusto kung mapag isip" saka ako lumabas ng restaurant.

Naglakad ako papuntang convience store at bumili ng beer at chocolate. Nagpara ako ng taxi papunta sa plaza. Kaharap lang ng plaza ang tabing dagat kaya hindi ko na kailangang pumunta sa ibanh lugar.

Ring ring ring

"Hello" sambit ko.

"Ate? Is there a problem? Bat ang lungkot ng boses mo?" bumaba na ako ng taxi saka umupo sa bench.

"Na miss ko lang kuya, mo Ria. Isang linggo na mula ng huli ko syang nakita" saka ko binuksan ang can beer at ininom.

"Ate, gusto mo usap tayo? Im free tomorrow" inubos ko na ang can beer saka ulit ng bukas ng isa pa.

"May trabaho ako bukas Ria, siguro next time nalang" hindi na sya umimik pero hindi pa nya pinapatay ang tawag.

Uminom lang ako ng uminom ng marinig ko ang boses ni Tita, sa kabilang linya. I press the loud speak saka uminom ulit. Ganito pala ka hirap nung na miss ako nila mama. Nililibang ko kasi ang sarili ko sa trabaho kaya kapag nakikita ko ang larawan nila, napapangiti lang ako.

May trabaho naman ako ngayon pero hindi tulad noon na tatlong oras lang ang tulog ko at tutunog na ang phone ko. Ngayon, may 12 hours ako para isipin sya, para maalala ang mga memories that we share the past days.

"Ate, andyan ka pa ba? Gusto mo, puntahan kita?" kaya napangiti na lamang ako.

"Wag na Ria, sorry sa abala. Ayaw ko rin na makita mo akung ganito. Im a strong person, at walang nakaka kita ng mahinang Princess" nagbukas na ulit ako ng isa pa pero wala nang laman lahat ng can beer na binili ko.

"Ate, pamilya ka na namin. We care for you, kaya please. Let me see you tonight"

"Uuwi na ako mamaya, Ria. You make me feel better. Thank you sa pagtawag" saka ako tumayo dala ang lalagyan ng can beer.

"Sge ate, basta pag may problema ka tungkol man kay kuya o hindi, nandito lang ako"

"Salamat, Ria. Bye" saka ko binaba ang tawag. Tinapon ko na sa basurahan ang canbeer saka naglakad lakad.

Ring ring ring

Sinagot ko ang tawag mg hindi tinitignan kung sino. Umupo muna ako sa bench, saka tumingin sa langit. Ang dilim ng langit, mukhang uulan ano mang oras.