Pretending Turn To Official (Complete)

Prologue

"Anak, kay tagal kitang hindi nakita pero ngayon nandito ka na. I Miss you" saka ko niyakap si Mama.

"I Miss you more, Ma" saka ako humiwalay sa yakap at umupo ng maayos.

"Gusto kung magpasalamat sa lahat ng mga nagawa mo para sakin at sa kapatid mo, anak. Sana pag pasinsyahan mo kami kung may nagawa kami sayo na hindi mo nagustohan. I hope you will forgive us, specially me. Ako dapat ang Ina, kaya ako dapat ang nag co- control sa kanya pero nabaliktad ang lahat "At umiyak na si mama.

"Ma, you dont need to explain. Tanggap ko naman po e, tanggap ko na wala akong makukuha ni centemo pero hindi ko kailangan non. I can work para naman mahulogan ang bahay at iba pang naibenta" habang nakahawak ako sa kamay ni mama.

"Anak, hindi lang ang mga ari arian natin ang binenta ng kapatid mo" saka sya nag aalang tumingin sakin. "Pati ikaw anak, pati ikaw"

Mama hold my hands, i dont know if i hear the right words in her mouth but the way she look at me.

"A- ako na tao? Ma, naman. Don't joke on me, kasi kung nagbibiro kayo hindi nakaka tuwa. Subrang lame ng Joke mo" habang nakahawak  sya sa kamay ko.

"Anak, sa lahat nang nangyari ngayon hindi ko kailangan magbiro. Lahat ng sinabi ko ay totoo" at umiyak na ng umiyak si mama.

"Ma, naman e. Im not an animal o bagay para e pusta nya. Kapatid nya ako kaya paanong nagawa nya sakin to" At humgolgol na ako ng iyak.

"Pasinsyahan mo na si Prince, anak"

"Pasinsyahan? Matagal na akung nagpapasinsya ma but ita about myself. Ako itong ginaga nya" sambit ko.

"Ma, nandito na po ako" sigaw ng hayop kung kapatid saka pumasok.

Tumayo ako at agad syang sinalobong. Walang hiya sya sa lahat ng pwedeng ipusta, sarili nya pang kapatid. Ako pa talaga? Na puata na nga nya lahat ng ari arian namin, hindi pa ako pinalampas?

PAK!!!

"Ano bang problema mo, Princess? Bat ka nananampal? Nakauwi ka na?" gulat nyang sambit habang hawak nya ang pisngi nya na namumula sa pagsampal ko.

"Bat ako nanampal, sa tingin mo anong ginawa mo para gawin ko yan sayo, huh? Naging mabuti akong kapatid sa iyo, ginawa ko lahat para maka ahon tayo sa hirap pero ano tong ginawa mo sakin huh! Prince, tao ako. Hindi ako hayop na ipupusta mo sa sogal na yun? Isa pa na dahilan na hindi mo ako ipusta sa putang inang sogal na yan, dahil kapatid mo ako, kakambal mo. Hindi ka man lang nag iisip ng maayos" sigaw ko sa kanya.

"Akala ko kasi mananalo na ako kaya pati ikaw sinugal ko. Di ko naman alam na matatalo ako" paliwanag nya.

"Prince, talo o panalo hindi ka dapat nagsusugal. Tignan mo ngayon, ano nang titirhan natin? Ano ang ibabayad natin sa mga sinangla mong alahas? Bwesit naman kasi yang sugal sugal na yan Prince, alam mo bang nagkanda kuba ako sa ibang bansa para mabigyan kayo ng magandang buhay dito sa pinas pero ito ang madadatnan ko? Hindi ko sinabing uuwi ako dahil gusto ko kayong e surprise pero ito ang madadatnan ko. Ako pa talaga ang na surprise sa mga pinag gagawa mo. Prince, naman naghirap ako dun eh, tapos ganito?" at tumulo na naman ang precious tears ko.

"Im Sorry ate" mahina nyang sabi.

"Sorry? Ang sorring yan ba Prince, mababalik ang mga ari ariang na isugal mo? Mga alahas na sinangla at iba pa? Prince, pambayad na lang sa hospital ang pera ko ngayon. What should we eat today, tomorrow and in the other day? Nganga?"  at humarap ako kay mama na umiiyak parin.

"Maghahanap ako ng trabaho ate, para makabawi ako sa nagawa ko s--" hindi ko na sya pinatapos at nagsalita na ako.

"And do you think Prince, ganon lang kadali yun? Akala mo ba pag nag hanap ka ng trabaho, makaka pasok ka agad?" at humarap ako sa kanya. "Prince, subrang hirap maka hanap ng trabaho ngayon, lalo na at under graduate ka dahil sa pag susugal na yan"

Hindi na sya umimik habang nakatayo sa harap ko. Niyakap ko na lang sya dahil wala namang magagawa ang pag  aaway naming dalawa. Andyan na yan kaya kailangan na lamang solusyonan. Gusto kung mag wala dahil sa ginawa nya, pero hindi pwede dahil kailangan naming maging matatag lalo nat may sakit si mama.

"Sorry ate" at umiyak na sya sa balikat ko.

"Sana hindi mo na yun ga- gawin ulit, Prince. I can forgive you, we can start again. Ako na ang mag hahanap ng paraan" kumalas na sya sa pag yakap sakin.

"Sorry talaga, ate. Alam kung kasalanan ko ang lahat pero maari akung tumulog. Kahit hindi ako sa mga companya magtrabaho, basta may makikita akong pera, Ate." nakabusangot nyang sabi

"No need, Prince. I can manage. Maghahanap ako ng paupahan natin na pwedeng mag tinda ng sari sari o di kayay mag tinda ng barbeque, basta wag mong iwan si, Mama. Aalis muna ako at maghahanap ng matutuloyan natin. I will buy food for us, after." humarap ako kay mama saka lumapit sa kanya.

"Ma, aalis po muna ako. Babalik po ako bago mag dinner. Wag na po kayo umiyak, nandito lang po ako palagi" hinalikan ko sya sa pisngi saka ngumiti kahit may halong lungkot at galit. Ayaw kung ipakitang nasasaktan ako, gusto ko makita nilang okay lang ang lahat.

"Salamat anak huh! Salamat kasi naging matatag ka para samin at pinatawad mo ang kapatid mo sa lahat ng nagawa nya. Subrang proud ako sa inyong dalawa. Hindi dahil sa may narating kayo, kundi dahil napalaki ko kayo ng maayos at handang sumulong sa problemang hinaharap na hindi natatapos"  at ngumiti na si mama.

'Ma, tayo tayo nalang kaya hindi ako papayag na dahil lang dito ay magkakahiwalay tayo. Pamily tayo kay walang iwanan. Aalis na po ako"

"Mag ingat ka anak" lumabas na ako ng kwarto saka sumandal saglit sa pinto saka naglakad.

Pumunta ako ng church ng hospital at dun ko nilabas lahat ng sakit na nararamdaman ko. Hindi ko kayang umalis na bitbit ang lahat ng ito, kailangan ko ng mapagsasabihan at siya lang ang makakapag pagaan ng loob ko.

"Lord, bat ganito? Bat Kailangan ko pang maranasan ang lahat ng ito? Paano ako makakahanap ng pera pang bayad sa mga bininta ng kapatid ko? Hindi ko na alam ang gagawin ko, Lord. Ang dami daming problema, hindi ko kaya kung ako lang mag isa. Lord, pleaase. Be with me and lets carry it together"

"Miss, maari akong tumutulong" rinig kung sabi ng katabi kung lalaki.

Tumayo na lamang ako at aakmang aalis na ng hawakan nya ang kamay ko na syang pinagtatka ko. Kilala b namin ang isat isa?

"Matutulongan kita, Miss. Nag hahanap ako na pwedeng magtrabaho sakin. Kung gusto mo, I can help?" tumingin sya sa harap kaya hindi ko na makita ang buong itsura nya.

"What work?" Matapang kung sagot.

"Simple lang. Be my wife?" saka sya tumingin sakin at ngumiti.

Ano? Asawa? Pwede na man syang kumuha ng ma prosti sa daan para pakasalan pero bakit ako. Sa gwapo nyang yan, walang makaka tangi sa kanya.Wala nga ba?

"Asawa? Nahihibang ka na ba?" Gulat Kong tanong sa kanya.

"I will give you 30 thousand every month at bibigyan ko ng matutuloyan ang family mo. Ako na rin ang magbabayad ng mga utang na kailangan mong bayaran. If willing ka, I will give you my calling card para ma sink in sa utak mong hindi ako nagbibiro" nilapag nya ang calling card sa upoan saka umalis.

Lord, sya ba ang kasagutan sa mga tanong ko? Hindi ko alam kung ano ang dapat kung gawin pero 30 thousand every month, malaking pera na yun para samin. I can start a small business for my family.

Kinuha ko ang calling card sa upoan at tinignan ito. Ryan Fedelin? So Ryan ang name nya. Gwapo naman sya, matangkad at ang lakas ng tindig ng katawan. My abs kaya sya?

Mamayang gabie  ko nalang sya tatawagan kapag tulog na sina mama. Kailangan ko ng bumili ng makakain nila. Baka gutom na sila. Lumabas na ako ng church at sumakay ng elevator pababa ng ground floor.