Knowing You Is A Mistake

2

I took a deep breathe as I closed my eyes. Ninamnam ko yung pakiramdam na finally nandito na ako sa Pilipinas. My home country, my homeland.

Walang pagsidlan ng tuwa ang puso ko ng makita ang buong pamilya ko. Hindi ko narin napigilan pang maiyak habang naglalakad ako palapit sakanila.

"Anak!" Malakas na tawag sa akin ni Mama.

I ran towards her and hugged her so tight. Binuhos ko lahat ng luha ko habang yakap yakap ako ni Mama. I felt home.

"Anak. I miss you" she said it while she was crying. Wala sa sariling napahagulhol ako sa iyak. Ramdam ko ang mga haplos ni mama sa buhok ko habang yakap yakap parin ako.

Tsaka lamang kami napabitiw sa isa't isa ng magsalita ang kuya ko.

"Ading, Namiss ka namin" si Kuya Ram na hawak ang dalawa niyang mga anak, habang ang asawa niyang nasa tabi niya lamang nagpapahid ng mga luha.

"Ading"yung isa ko naman na kuya, si Kuya Mico na lumapit sa akin at umakbay. "Nandito ka na sa Pinas. Uuwi na tayo sa bahay" sabay yakap naming tatlo

Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko ngayon. It was all mix emotions. I am happy but at the same time hurt. There's a missing piece that I had wished he is here. My Papa, how much I wanted him to be here also.

Tsaka lamang ako nahimasmasan ng makita ang taong nasa tabi lamang naghihintay na matapos kami sa pagyayakapan.

"I missed you" he said it while he was smiling at me. He was holding a bouquet of flower. I did not expect him to be here and what I did not expect is when he suddenly hugged me. Tears fall down again and I started to feel the guilt and pain. How did I ever hurt this man, all that he did is to just love me and give me everything I want in life. He supported me and yet I let him down.

He handed me the flowers he was holding, and I took it with respect and appreciation.

Buong byahe pabalik sa hometown namin ay nakayakap lamang ako kay Mama. I was looking at the window pane of the car and still remembering those places that we're passing through. How I miss being back here.

I never get bored all the way because Mama is like a radio. She tells me all the story and keeping me updated all the news.

"Si Mama talaga ang dami daming nalalaman. Hindi nga namin alam yang mga yan eh" saad ni Kuya Ram kay Mama.

"Saan mo na naman ba yan nasagap Ma?" tanong naman ni Kuya Mico.

"Da kapitbahay natin. Alam niyu naman madaming mga tsismosa sa atin malamang" sagot niya sakanila.

Natutuwa akong makita ulit at marinig ang asaran naman nila lalo na ang mga kuya.

I don't know what would my life would be after all of this trials.

Will it still be this nice if they find out about me being pregnant.

I know, Chad will get hurt so much and I'm ready to accept all of his hate, his words, his anger. He love me so much. There is no forgiveness to what I have done to him. I feel bad at alam kong pagababayaran ko lahat ng nagawa kong mali sakanya.

Here I am standing infront of our house  staring at it and this house isn't finished yet. I am a failure, nakapagtrabaho nga ako sa ibang bansa but plans for our house wala, ni hindi ko man lang naisakatuparan.

"Pasok na tayo anak" sabay yakap sakin ni mama sakin.

Hinayaan kong libutin ng mga paningin ko ang buong kabuuan ng bahay namin habang sila ay inaayus ang mga dala kong gamit. May mga nagbago man pero ganun at ganun parin ang pakiramdam ko. It feels like home.

"Chad, anak dito ka na matulog" bumilis ang tibok ng puso ko ng sabihin yun ni Mama. I didn't expect it and Chad gladly said yes.  That means only we're going to sleep together. Kung siguro'y umaga na kami nakarating ng bahay for sure na hindi aayain ni Mama si Chad. Pikit mata kong kinalma ang aking sarili.

Wala na akong nagawa pa at pinagpatuloy nalang ang balikan ang mga alaala specially the memories of my Father. I missed him, I hope he's looking out for me from up above. I hope he forgives me for what I have done wrong with my life and for all the wrong decisions I made.

"Kamusta ka naman dun?" I heard him asked while he is sitting at the edge of my bed.

"Ayos lang naman ako dun" matipid kong sagot tsaka ko pinagpatuloy ang pagaayos ng mga damit ko mula sa aking mga maleta.

"Namiss kita sobra. Namiss mo rin din ba ako?" Wala sa sariling napatigil ako at napalunok bigla. Hindi ko alam kung saan ko hahagilapin ang tamang sagot sa tanong niya.

He stayed silent. Kagat labi akong pinagpatuloy ang ginagawa. Gusto kong umiyak sa sobrang sakit na nararamdaman ko.

"Inaantok na ako" sabi ko nalang sabay sampa sa higaan ko.

I heard him sighed and I felt him beside me.

As soom as I closed my eyes, I felt his lips on my back. Mahigpit akong napahawak sa aking unan. Unti unti ko ding nararamdaman ang kaniyang mga haplos hanggang sa hinawakan ko ang kanyang kamay na naglalandas sa aking balakang.

"Stop it, gusto ko ng matulog tsaka pagod ako sa byahe" sabi ko nalang. Dinig na dinig ko ang malalim niyang paghugot ng hininga tsaka niya nilayo ang kanyang kamay na yumayakap na sa akin.

I'm sorry at paulit ulit ako g magsosorry sa lahat ng kasalanang nagawa ko.