Ben Nasıl İstersem

11.BÖLÜM

11.BÖLÜM

Yatağımdan ayrılmak istemiyordum. ‘Günümü ağlanıp sızlanarak geçirmeyeceğim.’ Rebekah aynada kendini inceliyordu ve mükemmel görünüyordu, benim aksime…

‘Ben ağlanıp sızlanmıyorum!’diye itiraz ettim. Sesim homurtu şeklindeydi, gece iyi uyuyamamıştım ve berbat hissediyordum, konuşmak bile canımı yakıyordu.

‘Evet, bunu sadece geceleri yapıyorsun gündüzleri ise sokağa çıkmaya bile korkuyorsun.’ Alaycı gözlerine baktım, benim için endişeleniyordu. Ne dememi bekliyordu? İyiyim mi? Değildim, duygularımı kapatmış gibiydim ve bu beni incitiyordu. Geçmişe dair hiçbir şeyi düşünmemem gerekiyordu ve ben bu işte en az İggy Azalea’nın rapi kadar kötüydüm. Kırık parçalarım etraftan rahatlıkla toplanabilirdi.

‘Anlamıyorsun Rebekah…’

Gözlerindeki ifade değişimini gördüm, birden yumuşamışlardı. Rebekah bana olabildiğinde yakın oturdu ve yüzüme düşen saçlarımı düzeltti. ‘Yanılıyorsun Caroline. Anlıyorum, üzgünüm ama ben sadece hayatımı yaşamak istiyorum. Bunun için kaçtık.’

Dediklerine gülümsemeye çalıştım. ‘Beni kurtarmaya çalıştığını sanıyordum.’

‘Yan getirirler…’dedi o da gülerek. ‘Şimdi hazırlansan iyi edersin, Kanada beklediğimizden daha güzel bir yere benziyor.’ Buraya geleli daha iki gün olmuştu ama alışmaya başlamıştık. Bu sanırım dışarıya çıktığım ilk zaman olacaktı, umarım buna değerdim.

Odamın kapısına doğru ilerlerken sanki bir şeyi söylemeyi unutmuşcasına geri döndü.

‘Bu arada artık bana Laura de, Dafny.’ Laura ve Dafny? Gerçekten mi Rebekah?

*

Planlar iyi işliyordu, Rebekah ve onun pek tanımadığım arkadaşı benim üstüme hiçbir iş bırakmamışlardı. Bu bazen kendimi piyon gibi hissetsem de bunu tercih ediyordum. Eğer şahı oynamaya kalkarsam her an mat olacağıma da emindim.

Kanada, California’ya göre oldukça soğuktu ama bunu aşmaya çalışıyordum. Her şeyi aşmaya çalışıyordum. Bazen kendi düşüncelerim bana o kadar ağır geliyordu ki kendimi banyoya kilitleyip saatlerce ağlıyordum. Musluğu aç, Rebekah ve Jimmy ne olduğunu anlamasın. Derin nefesler al ve kendini sakinleştir. Sen bunu da aşacaksın, yapacaksın. Nefes al. Sadece buna odaklan.

Kendimi kaybederken tırnaklarıma ve parmaklarıma hakim olmak zordu ama başarıyordum eğer Rebekah fark ederse – ki fark edeceğine kesinlikle emindim- üzülecekti. Bunu istemiyordum, hayatını karartmışken onu üzemezdim.

Gündüzler daha iyiydi, Rebekah’nın düşüncelerinin aksine hep evde takılmıyordum. Komşularımızla tanışmaya başlamıştık. Boetlinelar iyi insanlara benziyorlardı. Yine de onlardan uzak durma dürtüm vardı, bu herkese karşı geçerliydi. Sanki birilerine gereğinden biraz daha uzun baksam kim olduğumu çözecekmiş gibi hissediyordum. Tekrar kaçmak istemiyordum, yolculuk berbat bir şeydi. Uykusuz saatlerce kalıyor ve uyduruk köşe başlarında yemek yiyorduk.

Gerçi Kanada’da da durum pek farklı değildi, uykusuzluk ve düzensiz beslenme beni yoruyordu. Rebekah’nın bana aldığı ilaçların beni ayakta tuttuğunu söylemeliydim, Kanada’da ilaç bulmak Amerika’dan çok daha kolaydı.

Amerika’yı özlemiştim, sıcak yatağımı beni her daim kontrol altında tutmayı amaçlayan ağabeyimi ve komik kuzenimi özlemiştim. Güneşin tenimde bıraktığı tatlı hissi özlemiştim, bir daha bunların hiçbirine sahip olamayacağımı biliyordum. Döndüğüm zaman- dönersem ki bunun hiç mümkün olmamasını diliyordum- hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. O yüzden yaşadığım güzle günler için sadece minnet duymaya çalışıyordum.

Özlemek kötü Caroline, bir daha asla sahip olamayacağın bir şeyi özlememelisin. Bu seni öldürür.

Rebekah her zaman gündelik şeylere vermeme yardımcı olmaya çalışıyordu. Gezmek, film izlemek, yemek kursları… Hepsine sadece bir hafta dayanabilmiştim, dans kursu ise sadece iki gün sürmüştü. Rebekah’nın bırakmama izin vermesi için ona tüm gün boyunca baskı yapmıştım.

Artık daha az sosyal faaliyet daha çok dinlenme programıma uyarken özgürlüğümün tadını çıkarmaya çalışıyordum. Kaybolacağından korktuğum özgürlüğümün…

 Arkadaşlar lütfen oy vermeyi unutmayın, bu sadece saniyelerinizi alıyor ve benim için gerçekten önemli :D

Geçen bölümde kızların bulunduğunu düşündüğünüzü biliyorum ama bu kızlar sandığımızdan çok daha zekiler :D Bir süre daha kaçak yaşayacaklarını düşünüyorum...