Even When It Hurts

00

This is a work of Fiction. Names, places, events, characters, businesses are products of the authors creative imagination and are used in a fictitous manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or events is purely coincidental.

Bear with me for any errors. Feel free to point out or correct any typo and grammatical errors.

Some scenes may contain mature content and explicit words, that are not suitable for young readers. Reader discretion is advised.

Do not distribute, publish or transmit in any form. Plagiarism is a CRIME.

KeepslayeynWP, May 23, 2020

All rights reserved ©™

*****

"Raziel! Long time no see!" Aniya nang nakangisi. "Wala akong pake sa'yo!" I grabbed Harriette's hand saka ko siya hinila.

"Pre, hindi dapat ganyan. Babae yan" hinila nya ang kaliwang kamay ni Harriette para pigilan ang pag alis namin. Nagpuyos ang galit na nararamdaman ko nang tapunan ko ng tingin ang kamay niyang nakahawak sa kamay ng asawa ko.

"And she's my wife so I'm taking her home. Bitawan mo ang kamay nya o babangasan kitang hayup ka?" He smirked. "Ayaw nga sumama sa'yo!" Napahawak ako sa sentido ko, habang ang isang kamay ay mas hinigpitan ang hawak sa kamay ng asawa ko.

"Raziel, tama na!" Umiling ako. Tama na?

"What the fuck? Tama na ang ano? Hayaan ko siyang sumama sa'yo? Tangina, ano ba ako ni Harriette? Asawa ako! Ikaw ang tama na, Liam. Kasi bine-brainwash mo eh! Fuck, asawa ko na yan eh, hanggang ngayon nililigawan mo pa rin? Inaagaw mo pa rin? Wala bang pumapatol sa'yo kaya asawa ng may asawa ang nilalandi mo?"

"Pre, sa akin gusto sumama eh? Anong magagawa ko? It shows how much you're failing her as her husband" umigting ang panga ko sa narinig. Ako pa? Ako na naman? Tangina!

Alam ko may pagkakamali ako, may pagkukulang, pero sa'kin ba dapat isisi ang lahat ng 'to?

"Kung ayaw na sa'yo wag mo nang ipagpilitan!"

"Bobo ka ba? O hindi mo maintindihan na kasal kami kaya hindi ko siya pwedeng basta hayaan? Bobo amputa!" I pushed him away, saka ko hinila nang marahas ang kamay ni Harriette. Kahit anong palag nya ay naidala ko sya sa sasakyan.

Kurot, sampal, sabunot... pero hindi ko yun ininda dahil mas masakit yung pagkatapak sa pagkalalaki ko gawa ng mga salita ni Liam.

"Wag mo na subukan bumaba, Harriette. Please lang" pagod na pakiusap ko. I'm tired physically and emotionally, I'm fucking drained at ayaw ko nang makipaghabulan pa.

"Ayoko ngang sumama, Raziel!" I bit my lip out of frustration.

"Please" I uttered, almost begging. I locked the car saka ko binilisan ang pagpunta sa driver's seat.

Tahimik lang kami sa byahe, I can hear her sobbing while looking outside the car window. I reached for her hand pero agad niya rin iyong binawi.