Gözlerimi yüzümü çevreleyen gözyaşlarimin hissiyle araladım . Hangi ara ağladıgımın farkında bile değildim . Kafe de büyük bir alkış tufanı koptu o sırada .
Selam verip sahneden indim . Açelya hemen yanıma gelip beni tebrik etti , ondan sonra bir kaç kişiden daha tebrik alırken , vakit epey bir geç olmuştu. Kafe de kapanmak üzereydi zaten . Kenan Bey ' den izin alıp , eşyalarımı da alarak kafeden ayrıldım .
Kendimi en iyi hissettiğim yerlerden birine geldim , Bakırköy Sahile ...
Kayalıkların üzerine oturup denizin o mest edici dalga sesini dinledim bir süre .
İnanıyordum , O güzel günlerin çok yakın olduğuna dair umudumu hiç yitirmemiştim .
Sonuçta hayatta , bir çok olumsuz şey var ve hepsini bir arada
yaşabiliriz . Hatta psikolojik olarak çoğu zaman çöküntüye uğrar , umutsuzluğa kapılırız . Bu da bizi kötümser yapar . En iyisi hayata olumlu açıdan bakıp hayattan keyif almaya çalışmak yani geleceğe dair ümidimizi ve umudumuzu kaybetmeden yaşamak . Çünkü umut bizi hayata bağlayan tek şeydir .
Biraz daha durduktan sonra gitme vaktim geldiği için eve doğru yol aldım beni evde nelerin bekleyeceginden habersiz bir şekilde hemde ...
Eve geldiğimde içimi yine bir huzursuzluk kaplamıştı , ona rağmen kendimi telkin ederek eve girdim .
İçeri girdiğimde babamın beni bekleyen yüzüyle karşılaşmayı beklemiyordum açıkçası . Babamın
"Gel , buraya " demesiyle yanına gittim .
"Gecenin bu saatinde , dışarda ne arıyorsun sen ? ne işin var senin dışarda ? ben seni kaç defa uyardım , bu saatte eve gelinmeyecek diye , demek yediğin dayak az gelmiş ki sana , hala kendi bildiğini yapıyorsun. "
Kalkıp yanıma geldi . Korkudan titriyordum , sesimi çıkarıpta bir şey demeye korkuyordum .
Sarhoştu çünkü , konuşmamın onu daha da sinirlendirecegine emindim .
Saçımı bir anda tutup arkaya çekmesiyle canım yandı ,çığlık attım . Ben bağırdıkça daha çok çekmeye devam ediyordu .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR AVUÇ NEFES
Teen FictionArtık aldığım nefes bünyeme ağır gelmeye başlıyordu ve ben buna daha ne kadar dayanabilirdim bilmiyordum...
