♡︎Miłość P̾o̾n̾a̾d̾ W̸s̸z̸y̸s̸t̸k̸o̸♡︎

Rozdział 4.2

Nie dałam mu dokończyć, tylko pocałowałam go. Usiadłam zpowrotem na swoje miejsce i patrzyłam się na podłogę, na pewno miałam ogromne rumieńce.

D: Jakie to było słodkie.☺️
F: Ha, a ja to wszystko nagrałem, dobrze, że mam zawsze telefon przy sobie.😄
P: Filip, oddawaj ten telefon!😡
W: A ja chce ten filmik zobaczyć.😳
P: Na serio?🤨
W: Filip, daj telefon. 🙂

Podał mi telefon, a Paweł przysunął się bliżej.

W: Paweł jak dam znak, biegniemy do mojego pokoju, ok?

Szepnęłam, żeby tylko on to usłyszał. Kiwnął głową na znak tak.

W: Teraz!

Szybko wstałam i pobiegłam do mojego pokoju za mną do pokoju wszedł Paweł. Zamknęliśmy drzwi na klucz i usiedliśmy na moim łóżku.

Pov Dominik

Graliśmy w butelkę, gdy filip dał wyzwanie Weronice, żeby pocałowała  Pawła. Filip nagrał to całe zdarzeni, gdy dziewczyna wzięła telefon, coś szepnęła do Pawła.

W: Teraz!

Zanim z Filipem, ogarnęliśmy o co chodzi, ich już nie było.

F: No to super, to co idziemy zrobić obiad? 😃
D: Pewnie i tak już się zamknęli w pokoju, dlatego okej.😏

Pov Paweł

Jesteśmy w pokoju u Werki i siedzimy w totalnej ciszy. Oprócz hałasów z kuchni to nic nie było słychać. Muszę przerwać te ciszę panującą pomiędzy nami.

P: To co powiedziałaś to była prawda? To że mnie lubisz?☺️
W: Tak. Lubię cię. A czy ty lubisz mnie?🤨😄
P: Jak mógłbym cie nie lubić? Jesteś kochana, miła, urocza, zabawna, mądra i pomocna, mógłbym wymieniać ile się da.😌
W: Ooo...to miło, że tak uważasz.😊
P: Pewnie milion chłopaków ci już to powiedziało...😐
W: Nie, oprócz mojego taty nikt mi tak nigdy nie powiedział.😕
P: Dlaczego? Jesteś wspaniałą dziewczyną.🙂
W: Wiesz, moja klasa uważała wszystko na odwrót. Po prostu mnie nie lubili, wyzywali i śmiali się że mnie. Mnie zawsze gnębili nawet, gdy nie mieli powodu, to i tak jakiś zawsze się znalazł...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nie będę się powtarzać.
Jeszcze jedna część wrzucę dzisiaj.
Przepraszam, ale nie wiem co z jutrzejszym opowiadaniem, przez te lagi. 🖤 🖤 🖤