ATEŞİN KÜLÜ

3. BÖLÜM

MEDYA: DENİZ YİĞİT

Herkese iyi okumalar. Bana bol bol yorum yapın ve oy verin. İnşallah eski bölümleri ve bu bölümü vee gelecek bölümleride çook beğenirsiniz. Sizi seviyorum...

***
Bu lafımızı bölen kaba kişiyi pek merek ettim doğrusu hemen arkama döndüm ve bu kaba kişinin kim olduğuna baktım.

Tamda yerinde birisi olmuş doğrusu. Sert bakışlı yüzü ve mavinin en koyu tonu gözleriyle direk olarak bana bakıyordu.

"Tamam abi sen nasıl istiyorsan"

Abi mi?

Bu kadar kaba birisi sevecen ve tatlı bir kızın abisi mi yani ve üstelik Açelya hemen onun sözünü dinledi.

"Kumsal daha sonra tekrar görüşsek
olur mu"

Dikkatimi hemen yine Açelya'ya verdim.

"Tabi olur Açi"

"Açelya onun adı"

Arkadaki kaba kişiye baktım. Açelya'nın üzerine basa basa konuşarak beni sinir etmeyi başarabilmişti bile. Ama ben Açi kadar sakin ve onun sözünü dinleyecek birisi değilim. Ben inatçı bir kızım.

"Çantam sanırım içerde kaldı Açi"

Bende onun gibi Açi'nin üstüne basa basa konuştum ve yürümeye başladım ama birisinin benim kolumu tutmasıyla olduğum yerde kala kaldım. Tabiki de bu davranış kaba birisinden beklenir ve bu kişide Açelya'nın abisi olacak kişi.

Kolumu ne kadar ellerinden kurtarmaya çalışıyor olsam da yinede başaramıyordum.

"Bıraksana kolumu. Sen kim olduğunu sanıyorsun da beni böyle tutabiliyorsun kaba herif. Bırak kolumu"

Nefesini kulağımın tam dibinde hissettim.

"Açelya. Onun adı Açelya! Sakın bir daha kardeşimin ismini bozayım deme"

Kolumu bıraktı ve sert adımlarla yürümeye başladı. Açi de hemen benim yanıma geldi.

"Sen abimin kusuruna bakma olur mu o biraz sinirli olabiliyor bazen. İstersen yarın birlikte dışarıda bir yerlerde oturup konuşalım"

Ben hala o kabanın arkasından bakıyordum.

"Açi dememin ne gibi bir sakıncası olabilir ki. Sonuçta sen benim sana öyle dememi istedin"

Açelya güldü. Ben onun niye güldüğünü bile bilmiyordum. Üstelik ben sinirliyken.

"Kumsal sen hala abime mi takılıyorsun ya. Ben sana onu takma dedim"

Açelya'nın gülmesi o kadar içten değildi ki bunu herkes onun yüzüne bakarak anlayabilir. Açelya'nın gözlerinde ben üzüntüyü gayet belli bir şekilde görüyordum. Ama neden Açelya gülerken üzüntüyü yaşasın bir türlü anlayamadım.

"Neden sana Açi diyemiyorum"

Bu sefer sert bir şekilde tane tane söyledim. Aniden Açi'nin yüzü şaşkın bir biçim aldı. Şaşkınlığı çok sürmedi ve bu yerini üzüntüye bıraktı. Gözlerinde gördüğüm o üzüntüyü yüzünede yansıtmıştı.

"Bu çok uzun hikaye. Telefon numaranı verirsen akşam konuşabiliriz"

"Olur"

Hemen telefon numaramı ona verdim ve çantamı da alıp evden çıktım.

Ben biraz bu ailenin durumlarını merak etmeye başladım doğrusu. Bilmiyorum neden ama sanki bu aile çok gizemli. Evin altında binlerce sır saklı gibi geliyor bana.