Sende Özelsin

·٠•●♥ ●•٠·˙˜"*°•. (Bölüm 1) .•°*"˜˙·٠•●♥ ●•٠·˙

(Düzenleme yapılmıştır.)

Merhaba arkadaşlar! Bu benim tek başıma yazdığım ilk hikâyem beğenmeniz dileğiyle...

Not: ' içindekiler insanların düşünceleri, " ise konuşmaları belirtir.

-Hayal, Hayaall!

-Efendim anne

-Hadi saat kaç oldu bebeğim kalk!

-Tamam, anne 5 dakika 'ya geliyorum.

Ama aşkım geç kaldın alarmını kapatmış uyuya kalmışsın. Aniden yataktan fırladım. Banyoya attım kendimi, kendime gelmek için elimi yüzümü yıkadım. Saçımı taradım. Dişlerimi de fırçaladığımda. Sadece formamı giymek kalmıştı. Yine klasik bir okul günü daha saate baktım ama daha 10 dakika vardı. Annem pis pis sırıtırken yine oyuna gelmiştim. Dolaptan formamı çıkarıp giyerken,

“Ama anne her gün her gün aynı numara” diye çıkıştım.

'Sende her gün inanıyorsun bebişim ama'

Annem benimle dalga geçerken

" Ya anne uykulu olmasam senin bu her zaman ki oyunlarına gelmezdim " dediğimde annem bana tuhaf bir şekilde bakmaya başladı. Neden böyle bakıyordu diye düşünürken 'Düşüncelerimi nasıl duyuyor ?' dediğinde bende şaşırdım.

Anneme baktım ve " Sesli düşünürsen tabi duyarım seni " dedim.

Annem bana yaklaşıp ateşim var mı diye kontrol etti. Biraz sessizlik olduktan sonra,

 "Hayal ben sesli düşünmedim sorun da orda " dediğinde başımdan aşağı resmen bir kova soğuk su dökülmüş gibi oldum. Kendime geldiğimde annem beni tutup hemen çalıştığı hastaneye götürdü. Evet, annem doktordu. Arkadaşından başıma darbe aldığım ve beynimin hasar alıp almadığını kontrol etmesini istedi. Emar çektirdik sorun çıkacağı için çok korkuyordum ama hiçbir şey çıkmadı. İnanılmaz bir şekilde tüm sonuçlar normaldi. Annem bu konu hakkında kimseye bir şey anlatmadı, saklı tutuyordu. Babama bile hiçbir şey söylemedi. Annemde çok korkuyordu bunu söylemese bile düşündüğünde bunu duyabiliyordum.

Aklımda birçok düşünce dönmeye başladı. Acaba benim gibi özel çocuklar var mıydı? Nasıl böyle bir şey olabiliyordu? Aklımda birçok soru vardı ve ben 3 gündür okula gitmiyordum ama bugün gitmeye karar verdim. Dersleri aksatmayı sevmiyordum. Derslerime önem veriyordum o yüzden konularda geride kalmamam gerekiyordu. Zihin okuma konusundan korkuyordum. Okul da böyle bir şeyle karşılaşmamayı umuyordum. 3 gün içinde sadece belirli zamanlarda zihin okumuştum. Bu gücü yönetemiyordum.

 Anneme okula gideceğimi söyledim. Anahtarı ve çantamı alıp evden çıktım. İnsanların düşüncelerini öğrenmek istemiyordum ama her şey isteğim dışında gerçekleşiyordu. Karşıdan gelen adamın benim hakkımda düşünceleri ile dehşetle adama baktım. Gidip ağzına sıçmak vardı ama işte olmuyor sen nerden duydun dese öylece kalırdım. ‘Off ben ne suç işledim de bunlar geldi başıma’ diye yakınırken okulun kapısının önüne geldiğimi anladım.

 Derin bir nefes aldıktan sonra kapıdan içeri girdim. Herkes arkadaşlarıyla özlem giderirken ben onların aksine çabucak sınıfa gitmeye çabalıyordum. Bazı arkadaşlarıma selam verip geçiştirmeye çalışıyordum.  Merdivenler doğru ilerledim aslında takıldığım çok fazla kişi yoktu. Kendi halinde, dersleriyle ilgilenen biriydim. Bizim sınıfı gördüğümde içeri girdim. Merakla bana bakan yakın arkadaşlarımı gördüm ve düşüncelerimden sıyrılıp onların yanına ilerledim.

" Merhaba Kızlar " diyip istemsizce gülümsedim.

"Merhaba Hayal Hanım nerelerdesin kaç gündür? " diyip merakla gözlerimin içine bakan Melodi'ye,