gençlik planı

2

Şimdi sanki milyon okunmalı bir kitapmış gibi buraya not yazmaya çalışıyorum. Umarım bir gün olur.

Kitabımı sevdiğini umuyorum çünkü ikinci bölüme geçmişsin. Umarım Yıldız'ı iyi tanıyabilmişsindir. Çünkü o esas kızımız ama sana asla esas erkeği söylemeyeceğim. Ki zaten sen onu bulacaksın.

Bir de ilk bölüm sana eğlenceli gelmemiş olabilir. Ben eğlenceli kitapları severim ve sizi de çook eğlendireceğim, merak etmeyin

İkinci bölüme geçerek bana bir şans verdiğiniz için teşekkür ederim.

.

Bölüm 2 : O sevmediğin hayatın belki de herhangi bir insanın amaçladığı tek hayalidir.

İlk defa sabah yüzüme vuran güneşe küfür etmeyip gülerek kalktım. Telefonumdan en sevdiğim şarkımı açarak yavaşça duşumu aldım . Dolabımı açtığımda şarkıyla ahenk içindeki dansıma askıdaki elbiseyi de ortak ettim. Koşarak aşağı inip belki de anne babama ilk defa 'günaydın' dedim. Çünkü bana ikinci bir şans verilmişti. Nereden geldiğini bilmediğim bu ikinci şans için tanrıya ne kadar şükretsem az kalır. Bu karanlık hayatımdan kurtulup güneşe çıkma fırsatı verildi bana ve ben bunu en iyi şekilde kullanacaktım.
Tabağımda ki son peynir parçasını da yiyip konuşan anne ve babamı dinlemeye başladım. " Serdar, bu olay nasıl oldu? Ne yapacağız?"

Babam sıkıntıyla çatalını masaya bıraktı ve ellerini masanın üzerinde birleştirdi. "Bilmiyorum Ela, Mehmet'e de bir şey diyemedim." Gözlerimi devirip babamın konuşmasını bitirmesini bekledim. Benim ailem gerçekten bu muydu? İnsanlara yağcılık yapan, hayır diyemeyen bir aile. Elime aldığım peçeteyi masaya bıraktım. Ve belki de önceden asla söyleyemeyeceğim fakat şimdi korkmadan söyleyebildiğim o sözleri söyledim. "Ben o okulda okumak istiyorum. Hem de sadece ikinci dönem değil, tüm lise hayatımı o okulda geçirmek istiyorum."

Babam kaldırdığı tek kaşı ile bakarken annemin ağzı aralanmıştı. "Yıldız, bu konuyu bir daha açmıyorsun. Sen sadece ikinci dönemini orada okuyacaksın, o kadar."
Derin bir nefes alıp babamın tam gözlerinin içine bakmaya başladım. Belki de hayatımda ilk defa gerçekleşiyordu bu olay. Korkmadım desem yalan olur. Hep babamdan korkmuştum ama şimdi korkma sırası ondaydı. Çünkü benim kaybedecek hiçbir şeyim yoktu." Ben o okulda okuyacağım."

Babam sinirle dışarı verdiği nefesiyle birlikte yumruk yaptığı elini hızlıca masaya vurdu. "Yıldız!" hızlıca ayağa kalktığımda gözlerim dolmaya başlamıştı. Hadi ama şimdi olamaz! "Hayatımda ne yapacağıma ilk defa karar vermek istiyorum. Bir defacık. Ben senin kızınım elin kızıymışım gibi davranmayı bırak artık. Ben ilk defa senden bir şey istiyorum. Ve emin ol ki son olacak." hızlıca merdivenlere yöneldiğimde gözyaşlarım çoktan yüzümün yarısını ele geçirmişti bile. Kolumun tersiyle sildiğim gözyaşlarım inatla gelmeye devam edince bende silmeyi bıraktım. Bir zamandan sonra rahat bırakmak gerekiyordu. İnsanları da, gözyaşlarını da...

***

(Okul'un başladığı gün)

Şoför'ün okulun önünde durmasıyla birlikte yanımdaki koltuğa daha da yaklaştım ve okulu incelemeye başladım. Üç katlı, küçük bir okuldu. Bahçesinde voleybol, basketbol, ve futbol sahası vardı. Oturmak için çok sayıda bankta vardı. Derin bir nefes alarak kapıyı açtım ve adımımı dışarı attım. Altımdaki pantolon siyahtı üzerime giydiğim beyaz lakosu içine sokmuştum ve üzerine yine siyah olan sweatshirt'ümü giyinmiştim. Omuzlarımdan bir karış uzun olan saçlarımı annem sabah balık sırtı örgüsü yapmıştı.