gençlik planı

9

Bölüm 9 : Kalpleriyle sevenler akıllarıyla unutmazlar.

Aynada ki yansımam gözlerimin önüne geldiğinde derin bir iç çektim. Son bir ay da ne kadar çok olay yaşamıştım ben. Annem ve babamın boşanması, Asya ile tartışmalarımız, beni kurtaran kişi... Onu nasıl bulacağımı bilmiyordum ama aklımda bir kaç tane fikir vardı. Bunun için de Furkan bana lazımdı. Her ne kadar bu durumu kimseye söylemek istemesem de yardımına çok ihtiyacım vardı. Cebimde ki telefonu alarak numarasının üzerine tıkladım ve kulağıma götürdüm. "Alo Yıldız?"

"Selam Furkan seninle bir saat içinde buluşmamız mümkün mü?"

"Tabi ki de gülüm sen iste. O zaman konum atıyorum."

"Tamam görüşürüz." Telefonu kapattıktan sonra tekrar rehbere girerek Aslı'nın numarasına tıkladım. "Efendim bebeğim."

"Bu akşam gelecek misin Aslı'm." bir yandan telefonla konuşurken diğer yandan da dolabımdan pantolonum ve sweatshirt'ümü çıkarıyordum. "Yıldız düşündüm de ben gelmesem mi? Yani hem kadın seninle konuşmak istedi ben orada olmayayım." Elimdekileri yatağa bırakarak arkamı döndüm. "Aslı neden böyle düşünüyorsun. Ben orada tek mi kalayım?"

"Peki Yıldız seni kıracak değilim. Geleceğim ama çok duramam haberin olsun." Derin bir nefes verdikten sonra konuşmaya başladım. "Tamam güzelim." Telefonu kapatarak yatağımın üzerine koydum ve odamdan çıkarak aşağı kata indim babamın oturma odasında olduğunu görmemle adımlarımı mutfağa yönelttim . "Yıldız ." ismimin söylenmesiyle adımlarımı durdurup yavaşça arkamı döndüm. Babam bakışlarını üzerimde gezdirdikten sonra olağanca yavaş bir hızla ayağa kalktı . Giymeyi ihmal etmediği takım elbisesinin içine giyindiği beyaz gömleğinin bir kaç düğmesi açık dururken kravatı açılmış bir vaziyette boynunda durmaktaydı .

"Seray Hanım seni bu akşam yemeğe çağırdığını söyledi şoför seni bırakacak ." babam sözlerini söyledikten sonra tekrar koltuğa oturdu . " Arkadaşım ile gideceğiz." babam eliyle geçiştirdikten sonra kapıdan çıkarak Furkan ile buluşacağımız Cafe'ye doğru yürümeye başladım.

Yarım saatin ardından Furkan'ın konumunu attığı Cafe'ye gelmiştim. Kapıdan girip bir kaç saniye etrafıma baktıktan sonra bulunduğu masaya giderek ben de karşısına oturdum. "Konuyu kısa keseceğim. Okulun güvenlik kameralarına ihtiyacım var." Furkan'ın gözleri büyürken ben gayet ciddi duruyordum. O sırada gelen garson'a elimle hayır işareti yaptım. "Peki neden Yıldızcığım?"

"Sebebini öğrenmesen olmaz mı?" yüzümü tatlı bir hale çevirmeye çalışırken yüzüme yanaşarak yanaklarımı sıktı ve geri çekildi. "Hayır. Öğrenmem lazım." bu yolun başarılı olamayacağını anlayıp diğer planıma geçtim. "Peki öğrenmemen karşılığında sana Aslı ile bir yemek ayarlasam?" Furkan'ın gözleri büyürken içtiği kahveyi yerine bırakarak masaya daha da eğildi. "Nasıl olacak o?"dudağımın sol kenarı yukarı kalkarken konuşmaya başladım "Sen o işi bana bırak. Güvenlik kameralarını nasıl alacağız?"

"Sen o işi bana bırak." eline aldığı içecekten bir yudum daha aldığında geri yaslanarak bana döndü ben de aynısını yaparak ona döndüm. " Furkan sen Aslı'dan gerçekten hoşlanıyor musun?" Furkan gözlerini biraz dışarı gezdirdikten sonra bana döndü . Dirseklerini masaya yerleştirerek sesli bir nefes verdi . " Yıldız önceden çok aşık olduğumu düşündüm , bambaşka duyguları aşk sandım aşkın ne olduğunu bilmeden . Ama şu an hissettiğim şey çok değişik nasıl anlatılır bilmiyorum ama o kelebekler içimi parçalıyor onu gördüğümde . Aşk mı bilmiyorum ama onu gerçekten seviyorum. "

Furkan parmaklarına bakarak bunları söyledikten sonra gözlerime baktığında gülmeye başlamasıyla kaşlarım çatıldı . " Neden gülüyorsun ya?"