Which one? | Tromba / Piotrullo

Rozdział 9 ⚡

Urodzinowy rozdział dla tylko_ja_nikt 💐
(Niczego się nie spodziewa 😁)
Dzięki kochana, bo wiem że towarzyszysz mi w każdej książce, komentujesz i dopingujesz kiedy moja wena gdzieś zwiewa. Buziak 🖤

Stanęliśmy przed drzwiami domu Ekipy, a moje serce waliło jak oszalałe. Wszyscy mieli się już zebrać w salonie. Autentycznie bałam się, że zemdleje.

Drzwi otworzył nam nie kto inny jak Piotrullo. Jego buziak w policzek i ciche szeptanie "Powodzenia, dasz radę mała" przyprawiło mnie o jeszcze większe wybuchy gorącą.

Karol złapał moją rękę i pociągnął mnie w stronę miejsca spotkania. Swój wzrok utkwiłam w podłogę, ale kiedy uświadomiłam sobie, że to niegrzeczne przeleciałam wzrokiem po wszystkich zebranych zatrzymując się na siedzącym na wprost mnie Piotrku.

-Może bez zbędnego przedłużania-zaczął Karol łapiąc mnie za rękę-to jest Pola.
Pola Wiśniewska, moja siostra.

Miny domowników wskazywały ogromny szok i zdziwienie. Jedynymi normalnie patrzącymi w naszą stronę byli Piotrek, Werka po tym jak dzień wcześniej Karol wszystko jej wytłumaczył oraz Łukasz. Myślę, że jako jedyny wiedział trochę więcej i wszystkiego się domyślił.

-Nie mówiłeś nam, że masz siostrę-wydukała dziewczyna w krótkich rudo-pomarańczowych włosach.

-Wiem, można powiedzieć, że nie do końca było o kim mówić-Karol był wyraźnie zakłopotany tą sytuacją. Ścisnęłam mocniej jego rękę.

-Nie rozumiem-skwitowała ta sama dziewczyna, a reszta tylko jej przytaknęła.

-To może ja powiem-wyrwałam się pierwszy raz dzisiejszego popołudnia-kiedy byliśmy dziećmi zostaliśmy z Karolem rozdzieleni, żadne z nas nie potrafiło odnaleźć drugiego. Być może nigdy by się to nie zmieniło gdyby nie Piotrek-spojrzałam głęboko w oczy chłopaka, pociemniały lekko, jakby ze stresu.

-Poznałem Polę w piątek w klubie, od słowa do słowa opowiedziała mi ona o sytuacji ze swoimi rodzicami, a kiedy podała swoje nazwisko połączyłem fakty. To tyle.

Oczy wszystkich tym razem skierowane były na Piotrka. Ocknęłam się dopiero gdy poczułam, że ktoś przytula mnie i Karola jednocześnie.

Poznałam, to była Weronika, jego dziewczyna.

-Naprawdę Pola, cieszę się że jesteś, teraz będzie już tylko lepiej.

Uśmiechnęłam się do niej szeroko, to było urocze.

Wszyscy podchodzili po kolei, ściskali nas i mówili mnóstwo ciepłych słów. Na końcu kolejki dostrzegłam krótko ostrzyżonego, wysokiego chłopaka z mnóstwem tatuaży.

-No co mogę powiedzieć, siostra mojego najlepszego przyjaciela to może być tylko...no sami wiecie-zaśmialiśmy się w trójkę. Mateusz zdawał się być naprawdę sympatyczny.

Zaczęliśmy rozmawiać wszyscy, opowiadałam im trochę o sobie. Czułam się bezpieczniej jak obok mnie byli Piotrek czy Karol, ale wszystko zdawało się być w porządku.

-Grupowe wyjście na papierosa!-krzyknął Patecki i skierował się w stronę ogrodu.

Podniosłam się delikatnie z sofy co spotkało się z morderczym wzrokiem Karola, wzruszyłam tylko lekko ramionami i ruszyłam za chłopakiem.
Koniec końców stałam na ogrodzie z Pateckim, Mikołajem, Martą oraz Mateuszem.
Rozmawialiśmy sobie na luzie, bardziej się poznając.

Gdy wszyscy zaczęli się zbierać w stronę domu Mateusz przytrzymał mnie lekko za rękę dając mi znak żebym została.
Nie powiem, jego dotyk lekko mnie sparaliżował.

-Pola, może miałabyś ochotę wyskoczyć gdzieś razem?

O KURCZE...

Przez chwilę przeszła mi myśl o Piotrku, ale przecież sam stwierdził, że jest moim przyjacielem prawda?

-Jasne, z chęcią gdzieś się z Tobą wybiorę-uśmiechnęłam się do niego co ten natychmiast odwzajemnił.

Chemia, czuć było pomiędzy nami chemię. Tak się kiedyś mówiło w gimnazjum.

NIEWAŻNE.

_____________________________________

Przeczytałam pod którymś z rozdziałów innej mojej książki komentarz, że ktoś dziwi się dlaczego mam tak mało gwiazdek i wyświetleń. Czasem sama zadaje sobie to pytanie i być może nie umiem się w żaden sposób wybić moimi opowieściami, ale zdecydowanie nie nastawiłam się na ilość, a na jakość. Cieszę się, że jesteście ze mną na bieżąco, komentujecie i dajecie mi mnóstwo motywacji. To mi wystarczy 🖤

Buziak
@lady_nnn ⚡🖤