Hasta yanım | No.1

Bölüm 24

Aşka benzer ama daha beter. Yaratır senden bir hayalperest

Onur bir anda ablamın dudağına yapıştı. Elerimiz bağlı olduğu için ablam onu itemiyordu. Onur acı ile inleyince anladık ki ablam onun dudağını ısırmıştı.

Ceyda: Sakın ama sakın bana bir kez daha dokunma.

Onur sinirlenmiş olacak ki ablama tokat attı.

Ufuk: Lan sen kimsin kimsin de kıza tokat atıyorsun.

Onur: Demmek ki sizin canınızı böyle yakabilirim. E yakalım o zaman. Siz beklemede kalın ben işkence hazırlayayım.

Onur telefonu kapatıp odadan çıktı.

Can'dan

Onur telefonu kapatınca sinirden odada volta atmaya başladım.

Xir: Abi polise falan gidelim elimiz kolumuz bağlı duramayız.

Ben: Polis olmaz ben o iti kendi ellerim ile geberteceğim. Hem daha 24 saat geçmedi polis de bir şey yapmaz.

Ufuk: Kadıköy acili topluyorum o zaman.

Fatih: Bende diğerlerine haber vereyim.

Ben: Depo gibi bir yerdeydiler butun depolara teker teker bakacağız.

Ufuk: Hadi o zaman.

Ece'den

Canlara telefonu kapatalı yaklaşık 2 saat geçiyordu. Artık ayakta duracak halim yoktu. Her tarafımız kesikler çizikler ve morluklar ile doluydu.

Ben: Yeter artık dokunma onlara. Gel benim ellerimi çiz.

Onur: Sana zarar vermem için bana yalvarman çok hoşuma gidiyor.

Ben: Burdan bi kurtulalım sana işkencenin kralını yapacağım sen bekle.

Ben ne olduğunu anlamadan bana tokat attı. Sonrası karanlık.

2 gün sonra

Onurun bizi kaçırmasının üstünden tam tamına 2 gün geçmişti. Biz hala burdaydık ve nefes alacak halimiz yoktu. Artık Candan umudumu kesmiştim ve ölümümü bekliyordum.

Etrafta silah sesleri yükselirken yerde öylece yatıyordum. Gözlerimi bile açmaya halim yoktu. Gözlerim kapatıp sonsuz huzura gitmeye hazırdım.

--------
Gözlerimi açtıüımda bir hastane odasında olduğumu fark ettim. Can kafasını elimin ustune koymuştu. Yan tarafımdaki yatakta Dicleyi görünce kalkmaya çalıştım.

Can: Ece. Uyandın mı güzelim? Kalkma kalkma.

Ben: Diclenin nesi var iyi mi?

Can: İyi iyi merak etme. Sakinleştirici ve ağrı kesici verdiler uyanır birazdan.

Ben: Ablam, Yase onlar nasıllar?

Can: Onlar da iyi yan odadalar.

Ben: Benim ablamı görmem lazım.

Can: Hayır senin dinlenmen lazım.

Ben: Ben ablamı göreceğim o şerefsiz en çok ona zarar verdi.

Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı bile. Elimdeki serumu çekip çıkarttım ve ayaklandım. Can arkamdan bağırsa da onu dinlemeden koridora çıkmıştım. Koridorun sonundaki odadan ablam çıkınca duraksadım. Ufuk ile tartışıyorlardı.

Ceyda: Ufuk bırak beni Eceye bakmam lazım. Benim kardeşim bayıldı.

Ufuk: Tamam dinlen gideriz. Hem o da daha uyanmamıştır.