Hasta yanım | No.1

FINAL

Bu benim ilk No.1 kurgumdu ve bitti. Başladığım gibi bitsin istedim. Bu yüzeden "hadi git seni de üzecek hasta yanım, beni ben bile bazen anlamadım"Şu anda ağlıyorum resmen umarım seversiniz. İyi okumalar zencolar.

4 yıl sonra

İşler yoluna gireli tam 4 yıl olmuştu. Ablam ve Ufuk en son sevgili olmalarına rağmen ilk evlenmişlerdi. Hatta yiğenim bile var. Atlas.

O konserden sonra Yase babasını kaybetti. İkinci kez. Ali amca öldüğünde yıkılsa da Gökdeniz ona hep destek çıktı. Onlar da geçen sene evlendi.

Dicle ve Fatih iki ay önce nişanlandı. Çok mutlular. O konser sizin bu parti bizim geçinip gidiyoruz.

Biz mi? Can ve Ben hala sevgiliyiz. Birbirimize doya doya geçiriyoruz yıllarımızı.

Onur ve babam şu an hapisteler. Tabi Canlar baya bir benzetmişler. Zeliş evlendi ve bizden oldukça uzağa taşındı.

Herkez sevgilisi ile yaşamaya başlamıştı. Ben ve Can eskiden İstripin kaldığı evde yaşaıyorduk.

-------

Sabah kalkıp üzerimi giyinmiştim. Bu gün her gün olduğu gibi ablamlara gidecektik. Yeğenim var lan benim. Hazır olduğumda Canın yanına yaklaştım.

Ben: Can. Can kalk hadi ablamlara gidelim. Can. Lan Can.

Hareket de etmiyor. Ölmüş olmasın. Tövbe tövbe. Onun yanına gittim ve yüzümü onun yüzüne yaklaştırdım. Bir anda beni yatağa çekti ve üstüme çıktı.

Ben: Lan dürzü öldün sadım yüreyim ağzıma geldi.

Can: Hım çok mu korktun. - dedi ben içine çeken karizmatik sesi ile.

Ben: Hemde çok.

Bir eli ile belimi kavradı ve bana iyice yaklaştı. Dudaklarını dudaklarıma değecek şekilde getirerek konuşmaya başladık.

Can: Sen merak etme ben seni bırakmam.

Ben: Hele bi bırak.

Deyip dudaklarına yapıştım. Biraz öyle kaldıktan sonra onu üzerimden ittim ve yataktan kalktım.

Ben: Hadi hadi hazırlan civcivimi görmeye gidelim.

Can: Ne Atlasmış arkadaş o geldi bizim pabucumuz dama atıldı.

Ben: Söylenme bak giderim ablamın evine o ördeği de buraya tıkarım artık ikiniz ne bok yiyorsanız yiyin.

Saçımı savurup odadan çıktım ve bahçeye çıktım. Tavşanlarımın yanına gidip biraz yem verdim. Evet tavşanlarım vardı.

Can sallana sallana aşağıya indi.

Can: Yavrum ben açım yemek mi yesek.

Ben: Orda bir şeyler yersin.

Ayakkabılarımı giydim ve kapıdan büyük bir neşe ile çıktım.

Can: Dur beni de bekle.

Yanıma geldiğinde ellerimizi kenetledik ve yürümeye başladık. Zaten iki sokak ötede yaşıyorlardı. Evin önüne geldiğimizde kapıyı çaldık ve Ufuk açtı.

Ben: Çekil lan şurdan - deyip onu ittim.

Koltukta oturan Atlası görmem ile tekeldeki son Chivası görmüş Can gibi koştum üstüne.

Ben: Teyzesinin sarı civcivi - diyip kocaman sarıldım ve öpmeye başladım.

Ufuk: Sanada merhaba Ece

Ben: Hea hea aynen

Ceyda: Lan yedin çocuğumu

Ben: A ablacım merhaba nasılsın iymisin.