Ay Kızım🌙

🎈2.Bölüm🎈

Gözlerimi artık kendime ait bir yerde açabiliyorum. Mutlu olamasam bile huzurlu ve sakin bir yer. Yatagımdan doğrularak ayaklandım. Hava daha karanlıktı sanırım bir kac saat uyuyabilmiştim. Odamdan cıkarak mutfaga ilerledim. Hazırladıgım sıcak kahve ile balkona gectim. Hava kararmış ve Ay iyice güzelliğini sunmaya başlamıştı gökyüzüne.

Geçenin bu kadar güzel olmasını Ay mı sağlar yoksa gecenin için de hapsettiği karanlık mı?

Bu sorunun cevabını bilemem ama Ay geceye, gece karanlığa çok yakışıyor.
Tek bozulmayan düzen bu sanırım.
Gökyüzü en güzel tavan.Gökyüzünü en güzel tavan diğerleri hepsi aynıdır benim için.
Kafamı havaya kaldırarak tek tavanı izledim. Ay ve yıldızlerin yakıştığı gece gibi bizde gökyüzüne yakışıyormuyuz?

Dumanı üstünde tüten sıcak çikolatayı yüzüme yakınlaştırdım. Tadı gibi buharının bile ayrı bir havası var.
İçeriden gelen müzikle parmaklarımla ritim tutum. Berna tarafında acılan yüksek sesli muzik hoşuma gitmişti. Berna ile ortak bazı yönlerimiz olduğu için pek sorun yaşadığım söylenemez. Ikimizde kendi hayatları içinde kavrulan insanlarız hepsi bu. Rüzgâr saçımın telleriyle oynaşırken içeriden havlayan köpegimin sesini duydum, odaya gitsem iyi olucak sanırım. Evet size ondan hiç bahsetmedim o benim tek sığınağım, dostum, sırdaşım ve tek arkadaşım. Sanırım bu dünyada yok olsam tek uzulucek kişi. İstanbuldan ayrıldığımda hiç birşeyi almak istemedim çünkü onların bana aiyit olmadığını söyleyen babamın cagırışları hala kulaklarımda. Orada sadece pulsarı alıp çıktım. Sanırım benim Hayatım şimdi başlıyacak, varlıklı bir aileden gelmiş olmama rağmen sanki bu yaşadığım hayat bana ait, kendimi buraya ait hissediyorum. Geçen iki ay içinde okula alışmıştım ve derslere iyice kendimi vermiştim, tabi teyzemin yardımlarını ve daima arkamda olduğunu söylemek istiyorum. Okul çıkışı uğradığım kütüphanede aldığım notların üstünden geçerek tekrar çalışmıştım. Sonuna geldiğimde ise rahatlayarak arkamdaki sandalyeye sırtımı dayadım. Saçlarımda kalemle tuturdugum kücük topuzu açarak saçlarımı dağıtım. Bu sayede biraz rahatlamıştım. Masanın üstünde bulunan eşyalarımı çantama atarak evin yolunu tutmuştum. Tabi güzel hava sonucunda kendimi farklı yerde buluyordum. Daha fazla kitaplara böyle bakarsam gözlerimin akması an meselesi olduğunu bildiğimden, kendimi oradan hemen uzaklaştırmıştım. Okulda ve ya gitigim hiç bir yerde arkadaş edinemiyordum. Çünkü insanlarla kolay kolay iletişim kuramıyordum. Ve bunun uzerinde kimse bir buz dağına yaklaşmaz tabi ki de.

Balkonda geçirdiğim uzun vakitten sonra yarın ki okul için hemen odama geçtim.

(Bu bölüm biraz kısa ama sonraki bölümler gitikce uzun olacaktır. Lütfen aşağıda ki yıldızları parlatmayı unutmayın. Ta bi yorumlarınızı da yazmayı esirgemeyin)