people write because no one listens.

moonchild.

Skrzywdzonemu dziecku księżyca nie łatwo jest żyć.

Pustka wypełnia jego egzystencję od dnia narodzin.

Dziecko księżyca nie jest przystosowane do życia w społeczeństwie, jest odmienne.

Całkiem niewinne, jak to dziecko, ale w jego żyłach płynie wredota, czerń.

Lśni dzięki swemu słońcu, choć to jedyny powód, dla którego żyje.

I czasem zagubione dziecko księżyca rozmyśla czy pustka kiedyś wypełni się kolorem jej/jego oczu albo czy już do końca swych dni czarne serce pozostanie złamane na milion kawałków.

A może któregoś dnia wykrwawi się i męka dobiegnie końca.

Bo dziecko księżyca jest zranione przez innych, niezrozumiane.

Ale... to tylko dziecko.