Skrzywdzonemu dziecku księżyca nie łatwo jest żyć.
Pustka wypełnia jego egzystencję od dnia narodzin.
Dziecko księżyca nie jest przystosowane do życia w społeczeństwie, jest odmienne.
Całkiem niewinne, jak to dziecko, ale w jego żyłach płynie wredota, czerń.
Lśni dzięki swemu słońcu, choć to jedyny powód, dla którego żyje.
I czasem zagubione dziecko księżyca rozmyśla czy pustka kiedyś wypełni się kolorem jej/jego oczu albo czy już do końca swych dni czarne serce pozostanie złamane na milion kawałków.
A może któregoś dnia wykrwawi się i męka dobiegnie końca.
Bo dziecko księżyca jest zranione przez innych, niezrozumiane.
Ale... to tylko dziecko.
CZYTASZ
people write because no one listens.
PoetryI just need a glass of wine and piece of paper. Zbiór sentencji od niewysłuchanej.