Carrying The Demons Child

Chapter 34

"San ka galing kagabi? Pumunta ka ba sa bababe mo? Ano mas masarap ba sya kasysa sakin?! Lumayas ka! Hindi kana nahiya sa magiging anak natin!"

Halos madurog ang panga ko sa pagpipigil na magbunganga habang pinapatay ng tingin ang walang hiyang Shin na hindi man lang dumadaing sa matatalim kung paninitig. Tumitikhim lamang ito tapos at nakataas ang isang kilay na nakatutok sa screen ng putang ina nyang laptop!

Gustong gusto ko syang tadyakan pero pinigilan ko ang sarili dahil hindi ko ito pamamahay. Marahas na nagtaas baba ang aking dibdib at mararahas na pinagkakalmot ang kawawang throw pillow. Umalingawngaw ang nakakairitang tunog non at hindi na yata matagakan ni Shin at napabuntong hiningang tumingin sakin. Hindi naman ito mukhang galit.

"Gutom kana ba?"

Gusto kung matawa sabay ihampas sa kanya ang unan kung hindi ko lang pinigilan ang sarili. Expected ko nang chill lang sya pero hindi ko inakala na ganito sya kalala.

I thought I can tame this fucking son of the bitch because I am older than him and too great for him pero inabutan ko ang walang hiya na nakakauwi lang ng alas siete ng umaga at mukhang kakaligo lang base basa nitong buhok at hindi--! hindi ko maalalang nilagyan ko sya ng hickey sa leeg! Tangina! Kanino galing iyon!

Gusto kung maiyak pero hindi ko alam kung paano. Ni minsan ay walang gumanito sakin. Pakiramdam ko binuntis nya lang talaga ako ikulong andito lang ako at di makatakas. Fuck. Gusto kung matawa on how wicked he is. Oo nga pala.. I think I'm his first assignment na hindi nya yata nagustuhan. Fuck. Fuck.

Gusto kung magwala sa sobrang galit ng makitang may binubutingting na naman sya sa kanyang laptop and all of a sudden I'm not existing anymore. Ganon nalang ba iyon? After he knock me up, make sure he wrap me on his fingers, got his god well done.

He move on another fucking level of work?

Very wise of you Shin.

On my defeat and worthless realization I found myself crying. Fuck. Naisahan ba ako? Andaming namang paraan na pwedeng gawin diba?

Sabagay..kung buntis ka nga naman maitatali ka nya ng walang kalaban laban. You wont ranaway because youll end up bleeding and bare his child for nine months--so much time for his assignment done.

Sobra naman non. Mas madali bang patigasin ang titi kaysa sa kausapin ako ng Hoy, Ako pala magbabantay sayong hayop ka, Kaya umayos ka.

Tangianng pag-iisip yan.

"May masakit ba sayo? Okey ka lang?" Anito na para ngang nag-aalala at himalang napatayo at sa inuupuan pagkaraan ng dalawang oras. Kalmado itong umupo sa harap ko at iniangat ang aking mukha.

Mas lalo akong napaiyak dahil nahagip ko kaagad ang namumulang bahagi ng leeg nito. Bat may masakit sakin. Hindi ko kayang i-appreciate ang pagkataranta nito dahil sa ebidensya ng kawalang hiyaan nya.

Ano? May bago syang assignment tapos bubuntisin na naman nya. Ilan kaya magiging panganay ng nito?

"Anong problema..?" Nag-aalala na mata nito na ngayon lang nagkaroon ng ganong ekspresyon.

Marahang pinahid nito ang kumawalang luha saking pisngi at marahan akong kinabig upang yakapin. Gusto kung suyuin ang sarili na okey lang naman kasi di naman kami magjowa at hindi namin mahal ang isat isa pero parang anf hirap pakiusapan abg sariling wala lang ito. Na okey lang kasi bakit ba?

Ama lang sya ng anak ko.

Maano kung sya nakauna sakin? Ikakamatay ko ba iyon?

Parang nga.. para akong mababaliw sa kinikimkim kung sama ng loob. Na kapag hindi ko nilabas ito sasabog ako.