Savannah's PoV
"Ano ba naman Mommy! Bakit ba puro nalang ako ang kailangang magdala niyan?!" inis na singhal ko sa kay Mommy, dahil ito na naman siya may pinabibigay na namang files.
"Mom. Pwedeng sa iba nalang muna? Look, I'm tired at hindi ko na kayang mag drive pa papunta doon." kahit na naiinis ako ay pinilit kong pakalmahin muli ang tono nang boses ko.
I'm feel exhausted.
Ang dami ko pang hindi natatapos na design ngayon. At mamaya ay may interview ako.
Bumuntong hininga si Mommy. "Okay. Take a rest. May interview ka pa mamaya." before she left she kissed my forehead. Nag sorry din siya.
Ilang araw na ang lumipas nang pumunta dito si Piolo, pagkatapos non ay hindi na kami ulit nagkita. Hays, na guilty tuloy ako. Hindi na rin ako nag pupunta sa office ni Nicko simula non. Kailangan kong umiwas lalo na ngayon na ikakasal na sila.
Ipinapangako ko sa kanila na pag nawala na itong nararamdan ko kay Nicko ay ako pa mismo ang magkakasal sa kanila.
"Miss Sav, nasa labas po si Mr. Walt. Gusto daw po kayong kausapin." My eyes automatically winded nang marinig ko kung ano ang sinabi sa akin ni Megan.
"What!"
"Ah, si Sir Nicko po nasa labas." pag uulit nito. Agad akong napatayo sa kinauupuan ko at hindi malaman kung ano ang gagawin. Shit! Ano bang nangyayari sa akin. Calm down, Savannah. Si Nicko lang yan.
"Ah, sabihin mo wala ako, nasa meeting." pagdadalihan ko, ayaw ko lang talaga siyang makita ngayon.
"Pero nasabi ko na nandito kayo."
Damn!
Magsasalita pa sana ako nang bumukas na ang pinto. Lalo akong hindi mapakali nang pumasok sa loob si Nicko na naka poker faced ngayon.
Damn! Bakit ang gwapo niya? Argh! Stop day dreaming Savannah.
"So, you don't want to see me?" he asked. Pinilit kong hindi ipahalata na kinakabahan ako sa presensya niya. Umayos ako nang tayo at tinignan siya.
"What? Hindi ba obvious?"
"I'm your business partner."
"Correction, company lang. Wala akong connection sa inyo. At pwede ba, tigilan mo na ang paulit ulit na pagpaldala ng mga naiiwan mong files dito?!" I almost yelled at him.
Now, I'm pissed.
"What's the problem, Sav?" seryosong tanong nito sa akin.
"Nothing, Please, leave. Marami pa akong gagawin." I said.
"Can we talk?" napatigil ako sa pagkuha nang folder ng magsalita ulit siya.
Saglit na tinignan ko siya. "What about?"
"Us." tila nanlamig ang mga kamay ko dahil sa sinabi niya. Mariin ko siyang tinignan.
"Wala tayong dapat pag-usapan." malamig na sabi ko sa kanya.
"Please, Sav."
"No, umalis ka na."
"Ano ipagtatabuyan mo na naman ba ko gaya nang ginawa mo dati at hindi hinayaang magpaliwanag!? Ganon ba, Sav?!" and now he pissed. Hindi ako kumibo dahil sa sinabi niya.
Oo, hindi ko siya pinagpaliwanag dahil ayoko sa kanya mismo manggagaling Ang mga iyon. Wala nang silbe iyon kung babalikan pa namin. He's getting married, anyway.
"3 years, Sav. Tatlong taon kong hinintay ang pagkakataong ito. Ang makapagpaliwanag sa iyo." nag angat ang tingin ko sa kanya. "I'm sorry for everything." tumulo ang luha ko. For all this year, ito ang pinakahinihintay kong sabihin niya.
"I'm sorry..."
"Ang sakit kasi, Nicko. Sobrang sakit nang ginawa mo sa akin. Akala ko ikaw na eh, ikaw lang kasi yung lalaking nakatiis sa ugali ko. Pero anong ginawa mo?" I cried. Gusto kong sabihin sa kanya ito, gusto kong isumbat lahat nang sakit na ginawa niya sa akin. "Nasaan ka nang kailangan kita? Nasaan ka nang halos hindi ko na kayanin ang lahat? Nung araw na iyon, hiniling ko na kahit dalawang araw lang ay manatili ka muna sa tabi ko, diba?" puno nang hinanakit na tanong ko sa kanya, inaalala na kung gaano ako ka desperadang pigilan siyang umalis.
Nakayuko at tahimik lang na nakikinig soya sa akin. I know his in pain too.
"Hiniling ko sa iyo yon, dahil hindi ko na kaya. I lost my dream job that time, I almost lost my mom too. Ikaw, ikaw lang pang pinaghuhugutan ko nang lakas, gusto kong sabihin sayo na manatili ka muna sa akin kahit saglit lang." pinunasan ko ang luha ko at tumingin sa kanya na ngayon ay umiiyak narin. "You and your fucking best friend — wait best friend nga ba? You...you had..." I break down, hindi ko na kaya... patuloy ang pagiyak ko naramdaman ko ang paglapit niya sa akin at pag hawak sa balikat ko.
"Don't touch me!" Iwas ko.
"You fooled me...You fucking cheated on me. Sinabi mo na wala kang gusto sa kanya...." patuloy ang pagiyak ko habang siya ay halos lumuhod na sa harapan ko.
"I loved you, Sav. Alam mo iyan."
"Mahal? Pero bakit hindi ko naramdaman iyon nung mga oras na kailangan kita?! Minahal mo ba talaga ako? O gumanti ka lang?" hagulgol ko sa kanya.
"I never cheated on you, Sav. Hindi totoo na may nangyari sa amin ni Alexandria." Napatigil ako sa sinabi niya. "Nagalit ako sa kanya, Sav. Tinanong ko siya kung bakit niya iyon ginawa. She said she loved me. Sinubukan kong hindi umalis, Sav....pero pinigilan nila ako...pinagbantaan ako ni Mom na pag hindi ako umalis ay hindi na siya mag papagamot pa...Wala akong magawa, Sav. Mahal na mahal ko ang Mom ko... Nasaktan din ako nang sobra.. Sana alam mo rin yon."
"I'm sorry, I didn't know..."
So all this time ay ginawa niya iyon para sa Mommy niya? Pero bakit hindi niya sinabi sa akin maiintindihan ko naman iyon. And that bitch! Humanda siya sa akin pag nakita ko siya. Ang tagal na niya pala akong niloloko. Ang selfish ko non that time at hindi ko inisip ang ibang tao. Sinisi ko ang lahat sa kanya. At naniwala sa mga sabi-sabi.
"I year later nang huminto ako sa pag aaral sa US." agad na napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi niya.
"W-Why?" tumingin lang siya sa akin at ngumiti.
"Wala, I'll have to go." paalam bigla nito sa akin. What! Ganon nalang iyon. Gusto ko pang malaman kung bakit siya huminto at anong nangyari sa kanya sa loob pa nang dalawang buwan?
"Masaya ko at nagkausap tayong muli." huling sabi niya sa akin bago siya tumayo ngunit bago yon ay agad din siyang natumpa at humawak sa ulo niya na para bang may tumamang malakas na bagay sa kanya.
Agad akong napatayo at lumapit sa kanya.
"Omyghad! Nicko! What happened?" I nervously asked habang hawak ko siya sa balikat.
"Ahhhh..." paulit ulit na inda niya.
Halos maiyak na ako sa nakikita ko sa kanya. Hindi ko alam ang gagawin ko ngayon ko lang siya nakitang nagkakaganyan.
"Gosh! Nicko! Anong nangyari?" nagmamadaling pumasok sa opisina ko si Alexandria at agad na nilapitan si Nicko na nasa sahig na ngayon habang namimilipit sa sahig.
Natumba ako nang tinabig niya ako bigla.
"Nicko! Gosh! Did you take your medicine?" Tanong nito.
"What did you say? May sakit ba si Nicko?" naguguluhang tanong ko sa kanya.
"Damn! Call an ambulance! Mamaya ka na magtanong." Kahit gusto ko siyang sagutin ngayon ay pinili ko nalang siyang sundin. nag madaing kinuha ko ang phone ko at tumawag nang abulansya.
"Ano bang nagyayari kay Nicko?" tanong ko sa kanya nang matapos ko ang tawag.
"Bitch! He had a Brain Tumor."
