"Beni bu kafese tıkmakla hayatının hatasını yaptın."
Adam genç kıza yaklaşıp tam önünde durdu.
"Ben hata yapmam Şimal! "
"Öyle şeyler yapacağım ki benden önceki günlerini mumla arayacaksın Yekta! "
" Ben zaten ateşin ta kendisiyim senin çıran ancak...
Adam çok sevdalandı kadında sevdi belki. Lakin bilirsiniz okyanus ve gece hiçbir zaman denk değildir birbirine. Adamın tükenişi bu yüzdendir belki de!
Bölüm Şarkısı: Toygar Işıklı = Sen Eşittir Ben Demektir
Keyifli okumalar diliyorum ☀️
Yekta
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Silinip gitse hepsi. Ne kadar geçmişe gömülürse gömülsün unutamadığım o kadar çok şey var ki. Hatırladıkça acı veren. Anımsaduköa farkında olmadan reflekslere girdiğim. Unutmak için çaba sarfettiğim. O kadar çok şey var ki. Kafamda sürekli milyonlarca şey dolanıyor. Hepsiyle tek tek konuşuyorum kavga ediyorum. Hepsine ye tecek vaktim bol nasıl olsa. Her birine yeter serzenişlerim. Bazılarına saldırıyorum. Utanıyorum bazılarından. Gülüyorum kimilerine kaçıyorum bazılarından. Bazıları üzeri kabuk başlamış yaralar gibi. Üzerinden mevsimler geçmiş nice yaralar var içimde. İyileşmesine bir türlü izin vermiyorum. İyileşirse unuturum! Acı veriyor hepsi. Yeniden açılıyor kanıyor üzerine bir tutam tuz ekliyorum tekrar kanıyor acıyor.
Arayışlar... İnsanı yorar aradıkları. Hele de bekleyişin umudun arka kapılarına saklanmış titrek bir mum ışığı gibi isteklerdense daha bir yorar seni. Ve sadece ararsın. Umudunu beklemeyi bile unutursun bekleyişini beklediğin kadar. Silinmeye yüz tutmuş numaralar. Kitapların boşluklarına iliştirdiğim karalamalar boşlukta asılı kalan düşünceler zihnimin en arkalarına hapsettiğim anlar.
Bir daha onlarla karşılaşmamak için bulabildiğim en uzak köşelere gizlediğim şeyleri bir gün yeniden ortaya çıkarmak zorunda kaldığımda onları gizlemek için sarf ettiğim çabanın iki kat fazlasını harcıyorum. Önüne çıkması muhtemel şeylerle karşılamaya hazır değilsen endişeyle bekliyorsan o vakit aramak ölümü beklemekten de zordur. Bir kapıya elini uzattığında karşıma çıkabilecek şeylerin tedirginliği etrafı koyu bir sessizliğe boğar. Kapının ardında asla yüzleşmek istemediğin şeylerin varlığı aklına kazınmıştır bir kere. Kapıyı açmak için hep çekinirsin korkarsın. Herşey durmuştur bu zamanlarda. Zaman bile susmuştur. Acının bağıra çağıra geldiği sokaklardaki insanlar sessizliğe boğulmuştur. İşte o zaman ağzı dolusu kelimeleri yutkunup yapacak bir şeyin kalmadığında çaresizce gürültülü bir posta treninden gelecek umudunu beklersin. Sadece umudunu hatırlatacak şeyi arar gözlerin.
O kadar yüz var ki aklımdan silemediğim, o kadar insan var ki yüzünü görmeyip düşlerimde yaşattığım. Bu insanlar hayatıma girdi mi yoksa ben mi kurguluyorum bilmiyorum. Öyle yasak şehirler var ki bu şehirde. Her gölgenin içimde saklı hikayesi. Tanıdık yüzler tanıdık mekanlar. Her metresine acıları kazıdığım öyle yerler var ki. Olayların geçtiği zamanlarda ki yüzler ifadelerini hiç bozmadan aynı yerlerde bekliyorlarmış gibi geliyor. Zaman o anda durmuş sanki. Benim dışımdaki tüm yaşananlar o noktada asılı kalmış gibi...
