My Husband Is Like A Boss

Chapter 13

(Kiara flashback)

Kontrolado ng mga magulang ko ang desisyon ko sa buhay. I have no choice but to obey them nag iisa lang kasi nila kong anak. Hindi nga sila nagtatanong sakin kung gusto ko ba ang kinuha nilang kurso sakin.

They always think about the company sake.

Sinunod ko sila kahit labag sa kalooban ko. Iniisip ko na lang na para sa kinabukasan ko ren ito  Inintindi ko sila. Kasi alam nila ang mas ikakabuti ko. Dumating den sa point na ikinukompara na nila ko sa iba tao.

Dapat ganto ako, gayahin ko si ano, dapat i act like them. Tinginan mo si ganto successful dapat ganto ka den. Sa mga oras na yung  gusto kong silang sigawan baka sakaling marinig nila ako.

"Ma , pa tao ako may nararamdaman ,anak nyo ko hindi ako robot. anak nyo ko!!!"

Pero sino ba niloloko ko. Sarili ko na maririnig nila ang mga hinanakit ko. Mas gusto ko pang saktan nila ko physical kaysa emosyonal. Kasi pag physical lng maari ko pang magamot but emotional. Baka maging masama pa ko sa kanila. Kaya sinunod ko sila naging ibang tao para sa kanila. Natutunan ko na lokohin ang sarili ko na masaya ko sa ginagawa ko. Kasi baka sa way na to isang araw mapag malaki nila ako.

Naging successful nman ako sa larangan ng business other call ms. Vixen ( a sexually attractive woman) Akala ko magiging proud na sila sakin.

Akala ko lang pala.

Dumating ang isang araw nabalitaan ko na lng na ipapakasal nila ko sa taon hindi ko kilala mas malala pa hindi ko mahal. Naniniwala kasi ako na ang pag papakasal ay isang sagrado na kung saan nag papakasal ang dalawang taong nag mamahalan. Mag uumpisa ng pagbuo ng pamilya.

Isa yun sa mga pangarap ko hindi sa gantong paraan. Pati ba nman makakasama ko sa buhay papakilaman nila.😢 Para raw ito sa companya. Dahil hindi nila masasabi na ma mananged ko ito ng mabuti. Ito yung way nila para mas secure na nasa mabuting kamay ang companya. Natawa na lamang ako na nauwi sa pag kaluha all this na ginagawa ko para sa kanila. Sinusunod ang mga ipinag uutos nila sakin. Di ko pa pala na kuha ang tiwala nila sakin.

Di pa pala sapat.

Para akong basag na salamin na pilit ibinabalik sa ayos kahit maging sanhi pa to ng pag ka sukagat ko.Mapansin lang nila. Kahit sulyap nga lang . Pero kinalabasan timabig lamang nila ito na naging sanhi ng mas lalong pag kabasag. Lagi na lang nila iniisip ang kapakanan ng companya.