Chapter 19
Pag gising pa lang ng umaga ay cellphone na agad ang hawak ko. I wanna leave a message for Melody before I get ready to school.
You:
Hey! Goodmorning. Hope to see you soon! And don't forget to eat your breakfast okay? I do have class for today so yeah...
Pagdating sa room ay nadatnan ko ang lahat na abala sa kani-kanilang ginagawa kahit wala pa yung prof namin. Kinuwa ko yung phone ko para i-check kung nag reply na ba si Melody but she didn't. Since nung nasa condo pa lang ako eh hindi pa siya nagrereply.
Nagulat ako nang biglang tumahimik ang lahat at nagsipag ayos ng upo. Dali dali kong itinago sa aking bulsa ang phone ko nang makitang nasa harapan na pala si Ms. Sharmaine.
"Okay goodmorning class," she said those words in more relaxing way. "Okay so for todays class I want you all to—"
Natigil sa pagsasalita si Ms. Sharmaine nang makarinig kami ng pagkatok... it was Hannah patienly waiting in the door.
"Sorry Ma'am i'm late." She bowed her head as she walk straight in to the front line where her chair placed.
Wow? It is very unusual for Hannah to be late and besides her parents always drop her in school so there's really no way that she would be late.
Nang makaupo na ito ay nagsalita nang muli si Ms. Sharmaine. Nagpatuloy ito sa pagklase habang abala ako sa pagtingin sa aking phone. Yeah! I am still waiting for her reply. Simula nung nakuwa ko yung number niya eh parang wala pa kaming magandang napag uusapan. Parang nonsense pa lang! I do miss her hayssttt I can't wait to see her this friday night.
Ganon na lang ang aking pagkabigla nang maramdaman ang pag vibrate ng aking phone. Dali dali ko itong tinignan as I saw Melody's name popping in my notification.
Melody:
Hmmm yeah Goodmorning!
Wait? What? That was it? I am expecting more from her 'cause the last time that we had text she seems very cold and I hated it. I want more from her kahit na wala kaming label.
You:
Do you have some errands for today?
That's the real question! Yung last time na nag text kami she told me that she spends her day with that guy steven—and I don't like it! I just hate the idea that Melody and Steven spends a quality time with their fucking day. And besides, gusto ko ding pahabain yung pag uusap namin.
Melody:
Hmmm yeah! Steven and I do have a rehearsal after lunch, it's for the friday night.
Magtitipa pa lang sana ako ng magiging sagot nang makita kong papalapit sa pwesto ko si Ms. Sharmaine. Dali dali kong itinago yung phone ko at humarap sa white board na para bang nakikinig sa klase.
Natapos ang isang oras nang hindi ako nakapag reply kay Melody. I need to compost myself first 'cause I feel like Ms. Sharmaine is aggresively watching me. I can't afford to ruin my image with her again. Kaya nang makalabas na si Ms. Sharmaine ay dali dali kong kinuwa ang aking phone para makapag reply na sana kung hindi lang napansin ng paningin ko ang isang malaking pasa sa batok ni Hannah. She's sitting in front of me that's why it is so easy for me to see it very clearly.
"Hey! What happened to that?" As I approached her and pointing out her nape.
Hindi ko inaasahan ang naging reaksyon nito dahil bigla na lamang niyang tinakpan ang kaniyang batok at humarap sa'kin nang naka ngiti.
"W-Wala 'to!" Habang palingon lingon sa paligid na para bang may inaasahang dumating. "By the way, anong balita kagabi?" And now she's feelin' elated.
![](https://img.wattpad.com/cover/221273140-288-k182745.jpg)
BINABASA MO ANG
'Til Your Last, Melody.
Romance'Til your last, melody. Music and rythm find their ways to hit into the chamber of your soul. From the high notes of your voice until the low notes of your life, music will served as the medicine of what we are feelin' deep inside. Just like any oth...