My Submissive F.A

Flight Twelve

“Luna? Luna?” kinapa ko sya sa tabi ko  “Flat? Moonshine?” napadilat na ‘ko nung wala akong makapa.

“Shit!” agad akong bumaba sa kusina.

“Leevie?” nadatnan ko syang nag-ka-kape

“Where’s Luna?” tanong ko.

“Oh,Ate Luna?” umakto syang nag-iisip “Di ba may work sya? maybe nasa airport na sya…”

Nanlaki ang mata ko,“What the fuck!?”

Agad kong kinuha ang susi ng kotse ko kahit hindi pa ‘ko nakakapag-hilamos o nakakapag-ayos ng sarili…

Pag-dating ko sa garahe ay bumungad don si Leevie.

“Kuya,where ka pupunta?” usyoso nya.

“moonshine” maikling sagot ko at pumasok na sa kotse.

Biglang bumukas ang pinto ng kotse sa kanan—pumasok pala si Leevie,“Oh,me is sasama.” Paliwanag nya.

Pinsibad ko na agad ang kotse ko papunta ng BBH Airport…

“Where is Luna?” tanong ko kay Leevie—sya kase ang nag-a-assign kung saan ang  flight ng F.A’s.

“She’s naka-assign sa plane 008”

Agad akong pumunta sa sinasabi nyang plane.

Nakita kong papakyat na si Luna sa eroplano,“Moonshine!”

“L-levi?” nanliit ang mata nya—kinikilala kung ako nga “Levi!” agad syang bumaba.

“Where the fucking fuck are you going to?!” namulsa ako sa shorts ko.

Tinampal nya ang bunganga ko,“Levi masama ang mag-mura.” Pangaral nya.

“Kuya go-go home na kase sya sa Manila---her pamilya lives there atsaka her paboritong k-pop band is pupunta to Manila rin right now.” Paliwanag ni Leevie.

“Pamilya lang pala eh,”sagot ko kay Leevie “pwede naman tayong gumawa ng sariling pamilya natin ah” baling ko kay Luna.

Luna’s POV

“Moonshine umuwi ka na sa bahay ko…”  paawa ni Levi.

“Levi kailangan ko ng sumakay sa eroplano mag-t-trabaho pa ‘ko at uuwi.” Pagpapaliwanag ko.

Nag-walk out lang si Levi.

“Oh,I’ll sunod to  Kuya na” sambit ni Mareng Leevie “Bye” kumaway sya papaalis.

Sumakay na ako sa eroplano at nag-ayos na kaming apat na F.A’s na naka-assign sa plane 008….

Bigla na lang nag-ring ang phone ko.

Unknown Calling…

“A-ate Luna..” narinig ko ang boses ni Miss Loryelle.

“Loryelle?,”  paninigurado ko “Mag-t-take off na kami,bakit?”

“A-ate Luna…,”  sa boses nya ay parang kagagaling nya lang sa pag-iyak.
“S-si kuya…” pumalya ang tibok ng puso ko.

“h-ha? Anong meron!?” Kinakabahan ako…

“Ate si Kuya inatake kanina…” pinanawan ako ng dugo sa katawan pakiramdam ko ay nanlalambot ako.

“n-nahihirapan syang h-huminga k-kase nag-gym sya…n-nag-buhat sya ng m-mabigat t-tapos inatake sya…” sumisinghot-singhot na paliwanag nya.

Agad ko ng pinatay ang telepono.

“Emergency! Emergency! Please let me out” ani ko sa telecom na connected sa piloto..
Dahil si Lorenz ang piloto ay nakalabas pa ako bago lumipad ang eroplano.

Agad akong umuwi sa bahay ni Levi..

Nadatnan ko syang nakahiga at may nakakabit na oxygen…

Levi’s POV

Nagulat ako ng may pumasok sa kwarto pero mas nagulat akong si Luna ‘yon.

“Moonshine?” ani ko.

Agad syang tumakbo papalapit sa akin.

“Punyeta ka! Punyeta!” pinagbabayo nya ang dibdib ko.
Bigla na lang syang humagulgol.

“Alam kong masama ang mag-mura pero putangina ka!,” samang-sama siguro ang loob nya sa akin.
“Paano na lang kung namatay ka ha!?  Paano kung naubusan ka ng hangin!?” humuhikbi-hikbi ani’ya.

“Paano ka!?,” tuloy pa rin ang pag-buhos ng luha nya.
“P-paano ako?” yumuyop sya sa tabi at nag-iiyak.

“Shhh.. Moonshine tahan na…,” pag-comfort ko sa kanya.

“Because of what happened ,I already tested if you’ll chose those Korean over me…” biro ko.

“Punyeta! kung pinili ko ba sila ay bababa ako sa flight ko pauwi ha!,” ansama ng tingin nya sa akin—ang pula-pula ng mata nya.
“Hindi lang kita pinili over those! pinili rin kita over my family tapos ganyan ka lang ka-gago ha!” sigaw nya.

“Sorry na…”

“Heh!” inirapan nya lang ako at nag-punas ng luha nya gamit ang braso nya.

“Shit! ayaw mo pa ‘kong patawarin I can’t breathe” umarte akong di ako maka-hinga.

“Levi hindi ako natutuwa sa biro mo ha! Nakakapag-biro ka pa! paano kung namatay ka ha! Alam naman kasing may hika eh!” umiyak na naman sya.

“Okay naman lang naman ako” pinunasan ko ang luha sa mata nya.

“Anong okay ka eh may nakakabit sa’yong Oxygen!? Punyeta ka!” binayo nya na naman ang dibdib ko.

“Namaalam na ‘ko kina Mama sabi ko ay hindi muna ako uuwi,” paliwanag nya.
“Ang sabi naman nila ay okay lang daw kase malaki naman na daw ako” dagdag ni Luna.

“Parang hindi ka naman lumaki eh” asar ko.

“heh!” pinang-gigilan na naman nya ang ilong ko.

“hindi ako makahinga”

“h-ha?,” tinanggal nya ang kamay nya sa ilong ko “o-okay na?”
Natutuwa ako sa tuwing mag-aalala sya ng ganoon.

“I love you,moonshine…” namula ang mukha nya.

“A-ano… magluluto muna ko”

Ang cute nyang mailang…

“Sarapan mo ha! Yung kasing sarap ko!” biro ko.

“heh!” at isinara nya na ang pinto.

Ang sarap magkasakit pag may Luna na mag-aalala!

Hanap ka na rin ng sayo haha!