ANOTHER GLIMPSE

CHAPTER 18

A/N: AYON NANDITO PO AKO PARA MAGPALIWANAG. INOSENTE PO AKO! CHAROT!

NAPANSIN DAW PO KASI NG IBA NA PARANG WALA NA DAW PONG SCENES SA SCHOOL. BAKIT DAW ANG TAGAL ABSENT NG AKING ALAGA.

PAPALIWANAG KO LANG PO. KAPAG PO NASA NATURALEZA SI MARY JHONE/ BEATRICE, AY HUMIHINTO PO ANG ORAS SA MUNDO NG MGA TAO! GETS? KAYA PARANG ISANG ARAW LANG ANG DUMAAN SA MUNDO NG MGA TAO KAHIT NA ANG DAMING NANGYARI SA NATURALEZA. graciamoh SANA NASAGOT KO PO NG MAAYOS ANG TANONG MO!

SORRY PO SA WRONG GRAMMAR AT SPELLING! HINDI PO ITO EDITED! HAHA FEEL FREE TO CORRECT ME.

dedicated to: Danieeeeegurl and trytobewithme❤️❤️

HAPPY READING!💙

MARY JHONE

"kurt!" bago pa tuluyang bumagsak sa pwesto nila ang hagdan na bakal ay iniharang ko na ang sarili ko sa kanila.

saktong pagbukas ng mata nya ay sinalubong ko ito. nanlaki ang mga mata nya at biglang napatayo. nagising si steph dahil don.

"a-ayos lang ba kayo" ramdam ko ang sakit sa likod ko pati na sa likod ng ulo ko.

"steph tumawag ka ng tulong!" tulalang tumango naman si steph.

"o-opo" nagsimulang tumakbo si steph para humingi ng tulong. hindi naman magkandaugaga si kurt kung paano ako tutulungan

gusto ko mang matawa sa itsura nyang tarantang taranta ay hindi ko magawa.

"uy.. ayos ka lang ba? san masakit?" pinikit ko ang mata ko ng maramdaman ko ang sobrang sakit sa likod ko.

"oyy!" i heard his voice shouting my name before everything went black.

KURT MATTHEW

"oyy!" tinapik tapik ko pa ang muka nya pero ayaw nyang magising.

"hala. uyy gumising ka!" patuloy ako sa pagtapik pero wala parin.

"jo.!" napatingin ako sa mga lalaki na patakbong lumalapit samin

"anong nangyari?" tanong ng isa na pinakamatangkad sa kanilang lahat. mukang sya din ang pinakamatanda.

"nahulugan sya ng hagdan na bakal" may kung anong kinalikot sya sa katawan ni mary jhone na hindi ko alam kung ano.

pagkatapos ay binuhat nya ito at lumakad palayo. sumunod naman sa kanyya ang dalawa pang lalaki. naiwan naman dito ang isa. nilahad nya ang kamay nya sakin para tulungan akong tumayo.

inabot ko naman iyon.

"ako nga pala si owen. kuya ni mary jhone" ngumiti sya sakin at sinuklian ko naman yon.

"matthew"

"tara na. pasok na tayo" tumango lang ako at sabay kaming naglakad papasok.

"okay lang ba si mary jhone? hindi ba natin sya dadalhin sa ospital?" nagaalalang tanong ko.

"hindi na. doktor ang kuya namin" napa'ahh' nalang ako.

"ano ba ang nangyari at nahulugan sya ng hagdan?" napakamot nalang ako sa ulo ko

"it was supposed to fell on me but she saved me" akala ko ay magagalit sya dahil sa nangyari sa kapatid nya pero ngumiti lang sya.

"she always do that. saving others even if it hurt her self. she's kind and warm hearted" napayuko naman ako.