Waiting for Love

Chapter 22

Chapter 22: Extraordinary

Kasalukuyan akong nakatayo sa harap ng pintuan ng faculty kung saan naroon si Mr. Alexander. Pinatawag kasi ako habang nasa kalagitnaan ng klase. Third subject iyon nang pinaalam ako ng isang school officer sa teacher namin.

Gulat na gulat pa nga si Tani na inaantok na at kaunti na lang ay bibigay na nang tawagin ang pangalan ko. Si Marph naman ay tumingin sa akin na parang nagtatanong kung bakit ako tinawag, habang si Lilli naman ay busy sa pagte-take down notes sa notebook niya.

Huminga ako ng malalim at inayos ang suot kong uniform. Nakakahiya naman na makita ako ng head ng art area kung saan kabilang ako na gusot ang uniform na suot ko tapos hindi kaaya-aya sa paningin niya.

Kumatok ako sa pinto ng faculty para malaman nila na may papasok.

"Excuse me po," saad ko matapos kong buksan ang pinto ng faculty.

Pagbukas ko pa lang ng pinto naramdaman ko na agad ang mga mata na tumingin sa akin. And that makes me feel uneasy.

The room has a color of dirty-white, there are some frames on the wall, a lot of wooden tables for the teacher, the windows are open and that makes the room to have a great ambiance. It is just a simple interior design, but it looks great.

Nang tingnan nila ako saglit ay agad din nilang ibinalik ang mga mata nila sa ginagawa nila.

"Si Mr. Parks po?" tanong ko sa isang teacher na malapit sa pwesto ko.

Tumigil siya sa pagsusulat at ibinaling niya ang tingin sa akin. At nakita ko ang pamilyar na mukha, si Ma'am Damiel. Ngumiti siya sa akin at itinuro ng ang lugar kung nasaan si Mr. Parks.

"Iyong unang pinto na makikita ng mata mo sa kaliwang gilid mo, iyon ang office ni Mr. Parks," saad niya.

Ngumiti ako. "Salamat po."

Tumingin ako sa kaliwa ko at nakita ko ang kulay abo na pinto. Naglakad ako ng dahan-dahan papunta doon.

I'm not comfortable here. Hindi ako komportable kapag pumupunta ako sa faculty, offices. Because every time it has an awkward atmosphere to deal with.

Kumatok ako ng dalawang beses sa pinto. And then I heard someone's voice just spoked.

"Come in," a baritone voice said.

Binuksan ko ang pinto ng office. Nadatnan kong may tinitingnan siya mula sa mga papel na nasa table. Nakita rin ng mga mata ako ang pitong estudyante na nasa loob din ng office ni Mr. Parks.

"I guess, we are complete," Mr. Parks stated and looked at us.

Umupo ako sa bakante na pwesto sa sofa katabi ng isang babae na sa tingin ko ay mas matanda ng ilang taon sa akin. Tiningnan ako ng katabi kong babae nang maupo ako at bahagyang ngumiti siya sa akin.

"Nagtatakha siguro kayo kung bakit ko kayo ipinatawag sa gitna ng klase niyo," saas niya at sumandal sa sandalan ng kinauupuan niya.

"There are two students from first year, one student from second year, two students from third year and three students from fourth year. So, there are a total of eight junior visual student here in my office," he stated and crossed his arms.

"Meron pang walo na estudyante mula sa Senior High, nauna ko silang nakausap kahapon kaya wala sila rito," he added.

Kaming mga estudyante ay tahimik lamang na nakikinig sa mga sinasabi ni Mr. Parks. We are quietly listening, and understanding whatever he stated.

"So, ayoko ng patagalin pa. Ayokong magpaligoy-ligoy pa." Bigla niya kaming tiningnan ng seryoso.

"Pinili ko kayong walo na estudyante para magparticipate sa new project ng Visyuwalista."

Visyuwalista, iyon ang pangalan ng art area o grupo kung saan kami kabilang. Mr. Parks is the head of the Visyuwalista, at meron rin na student officers ang Visyuwalista katulad sa ibang art area.

"What is the new project, sir?" a boy with an eyeglass asked.

He smiled at us. "A mural project."

Nang marinig namin iyon ay akala mo may dumaang anghel dahil sa katahimikan na namayani. I scanned the people who are here in the office.

Some student raised their eyebrows. there are some student widened their eyes, and some student just dropped their jaw.

"Sa mural project na ito ay may makakasama kayong mga teacher from visual, they will help and guide you all. This project has an objective to add some colors to our beloved school, and also to bring back the liveliness," Mr. Parks explained.

I breathe some air and raised my right hand. At iyon ang oras na lumipat ang atensyon sa akin.

"Saan pong lugar sa school ito gagawin?" I asked nervously.

I don't know but in that moment the ambiance of the situation became comfortable.

"Do you all heard or saw in person the wall of lifeless in our school park?" he asked.

Sa Artistry Lead School ay may nakatayong school park na kung saan pwedeng pagtambayan, gawin lugar para gumawa ng activity or output, o kaya naman pahingahan if you want to relax and breathe some air.

That school park has a name. It is the Beneath the Rainbow Land, noong una nagtatakha ako kung bakit iyon ang pangalan ng park na iyon.

But I remember one time, it is afternoon, the sun was busy kissing the park, sa gitna ng mga makukulay na mga bulaklak, sumasayaw na mga puno, kumakanta na mga ibon, may nagpakita na bahaghari mula sa itaas ko. That rainbow shines bright and makes the park more wonderful. Parang nasa ilalim talaga ng bahaghari ang school park. It is so magical.

Sa parke na iyon, may nakatayo doon na pader na kilala sa tawag na 'wall of lifeless', kasi wala ka na kahit anong makikita doon, puro puti lang. Sa magkabilaang gilid ng pader na iyon ay may nakatanim na puno ng banaba.

When it is not in bloom, the tree is rather unremarkable. But come flowering season, the vibrant flower color transforms the dull crown into a stunning display of pink. The flower of Banaba tree changes the aura of the park.

Bumalik ako sa sarili ko ng magsalita muli si Mr. Parks. "I want to turn that wall of lifeless into something great and wonderful."

"I have a sketch of the things that you will all do to that wall, and also you can add or suggest to," Mr. Parks added.

Tumingin siya sa amin. "I want all of you to make the wall of lifeless into a masterpiece. Because that is our job to turn some thing lifeless into something fascinating."

"So, let your colors and brushes create something breathtaking."