Derinde ki Yara

Bölüm 7-

Keyifli okumalar 🌻

"Belki kapıyı o açmaz"diye düşünerek evden çıktım.Hemen karşımda ki kapıydı elimi zile götürdüm önce derin bir nefes aldım ve neyse ki saçımda ki havluyu Deniz geldiğinde çıkarmıştım.Cesaretimi topladım ve zile bastım

Çok bekletmeden açmışlardı ve karşımda çok tatlı minik bir kız çocuğu duruyordu.Ne kadar güzeldi öyle kim acaba Yusuf'un kız kardeşi mi diye düşünürken

"Merhaba küçük hanım"dedim elimde olmadan sevecen çıkmaya çalışan sesimle

"Merhaba"dedi çocuksu şirin sesiyle.

Ona bakıp gülümserken daha yakın olmak için eğilmiştim ve doğrulduğumda karşılaştığı manzara beni oldukça utandırmıştı.

Burada işte ne zaman geldi neden fark edemedim ki!

Sıcacık gülümsemesiyle yanında ki küçük kıza "Miniğim kim gelmiş"diye sordu

"Abi çok güzel bir abla geldi baksana"dedi bu cümleyi duyduğum gibi gözlerimi kocaman açmış ikisine bakıyordum

Yusuf'ta gülümseyerek bana baktı ve kendi kendine konuşuyormuş gibi "Evet çok güzel bir abla"dedi iç çekerek.Utanarak elimde ki tabağı uzattım ve "Şey bunları annem gönderdi"dedim tek nefeste,yüzüne bakamıyordum.

O da elimde ki tabağı alarak "Teşekkür ederiz çok güzel kokuyorlar tarçınlı cevizli mi yoksa?"dedi

Böyle söyleyince şaşırıp birden gözlerine baktım ve "Evet"dedim şaşkın bir halde

Gözlerini kapatıp tabakta ki kekleri koklarken "En sevdiğim"dedi ve bunun üzerine daha çok şaşırdım " Benden çok seviyor olamazsın"dedim ters bir bakış atarak hayır tabi ki keki kıskanmıyordum.

Tek kaşını kaldırıp "emin misin"der gibi bakarak "Tartışılır"dedi

Konuyu daha fazla uzatmadan bakışlarımı yanında ki minik kıza çevirdim yanağını sıkarak "Görüşürüz minik kız"dedim o da "Görüşürüz güzel abla"dedi,gülümseyip Yusuf'a döndüm ve "Afiyet olsun"diyerek hızla arkamı döndüm ve elimde ki anahtarla kapıyı açıp eve girdim.Kapıyı kapatır kapatmaz derin bir nefes verdim ve odaya Deniz'in yanına gittim.

Deniz beni görür görmez "Ne bu halin bir şey mi oldu?" dedi

"Ne ne olmuş ki?"

"Kıpkırmızı olmuşsun Derin"

Kızarmış mıydım of rezil oldum utanınca hep yüzüm kızarırdı zaten

"Yok bir şey olmadı ne olacak kızım"

"Emin misin ?"

"Evet evet iyiyim"deyip yanına oturdum pek inanmadım der gibi baktı bende konuyu değiştirmek için bir şeyler saçmalamaya başladım.

***

Ertesi sabah yine yataktan kalkmadım Deniz'i görmek biraz iyi gelse de hemen geçecek gibi bir şey değildi bu.Hala canım çok yanıyordu. Aslı'nın gidişi benim için hiç bir zaman unutulabilecek bir acı olmayacaktı,nasıl unuturdum ki..canımdı o benim,bir tanecik Aslı'mdı..

Düşünce okyanusuma dalmışken annem odama girdi yanıma oturup günaydın öpücüğümü verdikten sonra heyecanlı bir şekilde

"Kızım bak ne diyeceğim benim aklıma bir şey geldi" nedir der gibi bakarak devam etmesini bekledim.

"Sen şimdi bizimle konuşmuyorsun ya küçüklükten beri yaptığın sana iyi gelen şeyi yapmalısın" neyden bahsettiğini anlamamıştım,zaten şu sıralar beynim her şeyi algılayamıyordu.

"Yaz işte kızım ufaklıktan beri böyle yapardın şimdi de iyi geleceğine eminim.aynı zamanda kitap okuyarak da kafanı dağıtabilirsin.tamam yatağından çıkma ben yemeğini buraya getiririm ama artık hayata dönmek için çabalamalısın"dedi gülümseyerek.

Haklıydı ben üzüldüğümde hep yazı yazardım.Aynı zamanda kitap okumakta bana faydalı olacaktı.Hafif gülümseyerek "Hatırlattığın iyi oldu annecim,nasıl unuttum bilmiyorum. deneyeceğim."

"Tamam kızım ben sana bir şeyler hazırlıyayım."deyip çıktı odamdan

Yatağımın yanında ki küçük çekmeceden defterimi aldım bu defteri Aslı ile beraber almıştık.her şey onu hatırlatırken unutmam mümkün değildi..

"Sevgili Günlük;

hayatımın çok kötü dönemlerinden geçiyorum..öyle kötü ki üzüntümü paylaştığım en yakın insan yok yanımda..O gitti,Aslı beni derin bir boşluğun içine terk edip çok uzaklara gitti.Hiç olmayacak bir zamanda hiç beklenmedik bir anda öyle kötü gitti ki canımın belki de ilk bu kadar derinden yandığını hissettim..

Daha fazla devam edemiyordum.gelmiyordu kelimelere,anlatamıyordum. hava alsam iyi olacak diye düşünerek yatağımdan kalktım.odamda ki küçük balkonuma çıktım kafamı masmavi gökyüzüne doğu kaldırıp derin bir nefes aldım.kafamı sağa çevirdiğimde Yusuf'un da balkonda olduğunu fark ettim.hayır ama neden her yerde karşılaşıyorduk ki?o da beni fark ettiğinde gözlerimi kaçırdım ve bir kez daha gökyüzüne baktım.yataktan yeni kalktığım için üzerimde hala şortlu takımın olduğu yeni aklıma gelmişti ve bu biraz utanmama neden oldu,genelde dışarı çıkarken şort giymezdim.annem tesettürlüydü ama beni bunun için zorlamamıştı bende kendimi hazır hissetmediğim için böyle bir şeye kalkışmamıştım.tam o sırada annem yanıma geldi ve  yan balkonda ki Yusuf'a selam verdi.

"Yusuf oğlum annen oradaysa bir çağırabilir misin?"

"Tabii efendim hemen çağırayım"

dedi tam arkasını dönüp gidecekti ki annem göz kırparak 

"Bana Selma teyze diyebilirsin"dedi 

Yusuf da gülümseyerek eve girip annesini çağırdı.Yusuf annesiyle beraber tekrar balkona çıktığında ben tam odama girecektim ki 

"Sen Derin olmalısın"dedi birisi sesin sahibi Yusuf'un annesi olmalıydı ki arkamı dönüp 

"Evet efendim Derin ben"dedim hafif gülümsemeye çalışarak.

"Bizim kızın dediği kadar güzelmişsin gerçekten"dedi 

 Demek o ufaklık söylemişti adımı.Utanıp kafamı önüme düşürdüm hızla "Görüşmek üzere"diyerek odama geçtim ve annemin masama bıraktığı tepside ki bir bardak suyu tek seferde kafama diktim. dolabımdan kot pantolon ve salaş bir tişört çıkarıp banyoya geçtim.Ilık bir duş alıp sahile gidecektim.

Banyodan çıktıktan sonra üzerimi giydim ve başımda ki havluyu çıkarmadan annemin yanına gittim olamaz ya bunlar ne arıyordu burada? Oturma odasında annem ve yan komşular vardı yani Yusuf da buradaydı.Beni görür görmez annem 

"Gel kızım misafirlerimiz var"dedi 

Bende gülümseyerek "Hoşgeldiniz"dedim ve anneme dönüp 

"Anne ben hazırlanıp sahile insem biraz hava almak iyi gelecek"dedim.

"Olur kızım derken onun lafını kesen Yusuf olmuştu "İsterseniz ben bırakabilirim benimde bir yere gitmem gerekiyordu"

Volte ve yorumlarınıza ihtiyacım var 🌻