Bölüm 4-

66 16 3
                                    

O günden sonra tam bir hafta geçmişti, bu bir hafta içinde ne doğru düzgün yemek yiyebilmiş ne de uyuyabilmiştim.Uyuduğum zamanlarda da rüyamda hep Aslı'yı görüyordum ve uyandığımda bunun rüya olduğunu anlamak her sabah daha çok canımı yakıyordu.

Aslı'yı defnetmiştik oldukça zor bir gündü hatta hayatımın en zor günüydü diyebilirim.Onu oraya koyup toprağı üstüne attıklarında keşke beni de yanına koysalardı.Aslı'yı orada görmek ömrüm boyunca gözlerimin önünden silinmeyecek bir kabustu.

Şimdiyse yeni bir gündü artık alışmam gerekiyordu ama yapamıyordum.Bir haftadır yatağımdan sadece lavabo için kalkmıştım.Annem beni böyle gördükçe kahrolsa da oda bir şey diyemiyordu çünkü onlarda çok üzülüyordu.

Zaten Aslı herkes tarafından sevilen bir kızdı çok iyi kalpliydi.Papatya gibi yüreği vardı. Papatyaları çok sevdiği için ona papatya toplamıştım,

Aslı gitti papatyalar soldu..

Annemin kapıyı tıklatma sesiyle irkildim.Ardından içeri girip yanıma oturdu.

"Kızım artık bir şeyler yemen gerekiyor hastalanmanı istemiyorum hadi gel beraber kahvaltı yapalım annecim"

Canım gerçekten istemiyordu ama annemi de daha fazla üzmek istemiyordum.Hiç olmazsa kalkıp onların yanında otursam iyi olacaktı.

"Tamam kalkıyorum"deyip zorla gülümsemeye çalıştım.

Bunu duyunca annem çok mutlu olmuştu tabi."Tamam yavrum hadi bekliyorum üstünü değiş gel hemen" deyip odadan çıktı.Bende bir hayli zorlanarak yatağımdan kalktım üsütümü değişip onların yanına gitmiştim.

Derinde ki YaraHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin