Paket

-Giriş-

15.

15 güzel bir sayıydı. 15 güzel bir yaştı. En azından ona göre öyleydi.

Bugün, onun en çok istediği gündü. 1 yaş daha büyüdüğü gündü. Artık 15 yaşında olacaktı.

Küçükken herkes büyümek ister. Bir an önce büyümek. Bir kız küçükken evlilik hayalleri bile kurar. Çok doğal birşey. Çünkü çocuğuzdur. Ama o artık 15 yaşında olacak.

Evlilik hayalleri hiç olmamıştı. Yada hemen büyüme isteği. Ama herkesten daha küçük olduğunu hissettiğinden beri büyümek istiyordu.

Okuldan büyük bir heyecanla çıktı. Arkadaşlarına güle güle demeyi bile unutmuştu. Eve bir an önce gidip doğum günü hazırlıklarına yardım etmek istiyordu. Hızlı hızlı yürürken havaya baktı. Ne kadar da güzeldi hava. Yağmur yağmak istiyor ama yağamıyormuş gibiydi. İşte bu, onun en sevdiği havaydı.

Aslında yağmur yağmasını sevmezdi. Çunku özenle yaptığı saçlarının bozulmasından nefret ederdi. Saçları söz dinlemez kabarırdı. Yağmur suyuda saçıyla çok iyi anlaşır onun kabarmasına yardımcı olurdu. Ama bu hava onun favorisiydi.

Yere bakarak yürümeye devam etti. Hep yere bakardı çünkü yere bakmadan yürüdüğünde ayağına birşeyin takılıp düşmesine neden olacağını düsünürdü. Ne kadar 15 yaşına girsede içindeki çocuk ölmemişti.

Bir an takip edildiği hissine kapıldı. Arkasını döndü. Ama kimsecikler yoktu. Belkide yine paranoyaklaşıyordu. En güzel yaptığı şeyde buydu zaten.

Ara sokağın başına geldiğinde önüne bir adam çıktı ve ona çarptı. Tam özür dileyecekken adam kızı sokağa çekti. Arkasından biride ağzına mendil koydu. Kızın zihni gidip geliyordu. Adamlar simsiyahtı. Ve o siyahın içinde kayboldu.