Anlamıyorum. Neden engel atarsın ki? Sadece kavga ettik. Sana yazdığımda beklediğim son şey bile değildi engel.
Siz oraları görmediniz. Ama ben ona aynen şunu yazdım
Sanırım biraz sinirliydin. O yüzden bunları umursamıyorum. Şimdi sinirin geçti mi?
O ise beni engellemişti. Sulu göz ben ağlıyorum. Ömrüm boyu birisini gerçekten sevdim ve o kişi doğru kişi değilmiş. Şans benimki de.
Aslında bu bölümü daha önce yazabilirdim fakat ağlamaktan yazamadım. Anlarsınız;
Ergen depresyonu.
(Burası yazarın bahanesi.)
Peki şimdi ne yapmaktayım?
Elimdeki sigarayla yollara bakmaktayım...
Tabiki sigara içmiyorum. Bunu öylesine demiştim. Böyle mutluymuş gibi göründüğüme bakmayın. Yine mutlu rolü oynuyorum.
Keşke bu kadar çabuk bitmeseydi be Ahlem.
Hayır, hayır. Bu bir film değil. Ve bu yüzden ben kendimi umutlandırmamalıydım.
Senin hatan Alper.
Evet benim hatam. Ne diye elin kızına aşık olursun ki? Hemde salladığın numaraysa.
Aptal.
Bu kadar fazla ileriye gitmemiz bile aptalcaydı. Niye kızı görmeye gidersin ki ta İzmir'e?
Bir nedeni bile yok.
Ahlem belki de üzgündür. Belki de niye engelledim diyordur ama gururundan engeli geri çekmiyordur.
Kendini kandırma.
Ben kendimi kandırmak istiyorum. Eğer pişman bile olsa ne değişir ki? Gerçekten çok kırdı beni.
Elindeki bir avuç dolusu su ile sönmez bu yangınlar...
Aslında sen bana sadece baksan benim kurumuş yüreğimde kır papatyaları açar.
O güzel kupa kızıydı, sinek valesiydim bense...
Ya şimdi başka birisiyle beraberse? Bunları düşünmek istemiyorum. Sadece benim olsun istiyorum. Gerisini düşünmek bile canımı acıtıyor. Olmasını kaldıramam.
Seni kendime sakladım.
Boşver sana karşı öyle konuşmamalıydı. Çok kötü kelimeler kullandı. Ve her defasında seni incitti. Kalbin şuan paramparça Alper.
Yok istemem diyen gönlüm çöle bile razı şimdi...
Sen gittin kızın üzerine. O da sinirlendi. Sen eğer düzgün konuşsaydın böyle olmazdı. Kızın suçu yok. Senin hatan hepsi.
Yanlış yola giden bendim, lütfen dön gel.
İçinde kavga etmenin sana bir yararı yok Alper. O seni göremiyor. Ve sende bundan sonra onu göremeyeceksin.
Ne söylesem boş beni göremezsin...
Belki de bu senin sonunda Alper. Ben dayanamıyorum. Nefes alırken bile birşey batıyor. Boğazıma bir yumru var ve o yumruyu yutamıyorum. Sanki bir yanım yarım. Sanki hiç tamamlanmayacak. Sanki ben devam edemeyeceğim yaşamaya. Asla olamayacağız ama içimdeki umut tükenmiyor.
Kaç promil gerekiyor ikimizi çift görebilmek için?
Hiçbir şey gerekmiyor. Onunda dediği gibi herşey. O bana zaten ilk anda söyledi. Her dakika zikretti. Ben seni sevmiyorum, dedi. Bizden olmaz dedi.
Sen ve ben ayrı dünyaların insanıyız.
Duygusal şeyler yazamıyorum. Zaten ilk başta yazmayacaktım sonra bir anda çocuğa efkar geldi fark ederseniz. Ama inşallah olmuştur.
Uzun bir zaman yazmadım, ehheeheh çünkü açıkçası tembellik yaptım. Herneyse.
Keyifli okumalar.
🍁
