Tanımadığım biriyle konuşmam ne kadar doğru? Hem de benim hakkımda bu kadar çok şey bilen biriyle. Balkonumda oturmuş gökyüzünü izliyordum. Tabii bir yandan BG'yi düşünerek... Telefonuma gelen bildirim sesiyle gözlerimi gökyüzünden ayırmadan telefonumu cebimden çıkardım . Sonra bakışlarım telefonun ekranını buldu. Yine BG'ydi .
Bay Gizemli: Şuan ne düşündüğünü merak ediyorum. (19.10)
Eflin: Anlamadım? (19.10)
Bay Gizemli: Yine gökyüzüne bakıyorsun. (19.11)
Eflin: Sen buradasın?! (19.11)
Bay Gizemli: Evet. (19.11)
Bay Gizemli: Ama beni göremezsin şuan Eflin. (19.12)
Hava karardığı için de pek bir şey gözükmüyordu zaten. Gözlerimi devirdim sinirle. Hemen odama geçip hırkamı üstüme alıp dış kapıya koşturdum. Kapıyı hızla açıp kendimi dışarı attım. Etrafıma bakındım bir süre. Balkonumun göründüğü kısımlara yürüdüm hızla. Onu bulamayınca sinirle kendimi kaldırıma bıraktım.
Elim telefonuma gitti sonra. Onun numarasına tıkladım sinirle. Bir süre çaldı. Sonra açtı telefonu. İkimiz de konuşamadık. Nefes alış veriş seslerimiz duyuluyordu. Bir süre öylece sessizliğimizi dinledik. Sonra dudaklarımdan kelimler dökülmeye başladı.
"Gerçekten mi?"
Cevap yok.
"Neden kaçtın?"
Cevap yok.
"Güldüremedin bu sefer. Üzdün."
Yine cevap yok. Sadece nefesinin sesi...
"Dur...Kapatma"
Elim dondu. Bu sefer ben cevap veremedim. Sesi... Çok güzeldi. Dinlediğim tüm şarkıları unuttum o an. Dünyadaki tüm şarkılardan daha güzeldi onun sesi.
"Lütfen kapatma. Sadece sussak olur mu?"
Yine cevap vermedim. Dudaklarım sanki o istedi diye yeminlilermiş gibi birbirine kenetlenmişlerdi. O da sessizliğimden almıştı cevabını. Birkaç dakika öyle durmuştuk. Sonra onun sesini duydum.
"Sadece sessizliğini dinlemek istedim. Belki bana acılarını anlatır diye."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bay Gizemli |texting
ChickLitBay Gizemli: Teşekkür ederim. Eflin: Ne için bu teşekkür? Bay Gizemli: Hayatında bana yer verdiğin için. Eflin: Ben de teşekkür ederim. Bay Gizemli: Ne için bu teşekkür? Eflin: Bana o gece mesaj attığın için. Eflin ve Bay Gizemli (Nam-ı...
