အခန္း(၂၉)

36 2 0
                                    


(မိုးနဂါးမင္းသား၏လက္ေဆာင္)

ႏွစ္သစ္ကူးသၾကၤန္ပြဲၿပီးဆံုးသြားခဲ့ေလၿပီ။႐ုပ္ဆိုးမင္းသားေလးႏွင့္မုန္တိုင္းကေနျပည္ေတာ္ပတ္ပတ္လည္ရွိရြာမ်ားကိုလွည့္လည္သြားလာေနသည္။စစ္ေရးေလ့က်င့္မႈမ်ားႏွင့္ခံတပ္ေဆာက္လုပ္ရန္ျပင္ဆင္ေနမႈမ်ားကိုၾကည့္ရႈၿပီးေနာက္ေနျပည္ေတာ္သို႔ျပန္လာၾကသည္။

အျပန္လမ္းတြင္ခရီးသြားေျမးအဖိုးႏွစ္ဦးႏွင့္ေတြ႕ဆံုမိေလသည္။အဖိုးအိုကလမ္းေလွ်ာက္ေနရာမွမူးလဲသြားသျဖင့္႐ုပ္ဆိုးမင္းသားေလးကျမင္းေပၚမွဆင္းလာၿပီးအဖိုးအိုႏွင့္လူငယ္ထံသို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။

"အဖိုးဘာျဖစ္တာလဲ။အဆင္ေျပရဲ႕လား"

"ေျပပါတယ္မင္းသားေလးဘုရား။ေခါင္းနဲနဲမူးသြားရံုေလးပါ"

မင္းသားေလးကအဖိုးအိုကိုေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္ၿပီးေလ့လာအကဲခတ္လိုက္သည္။အဖိုးအိုတြင္ဖိနပ္မပါ။

"အဖိုးဖိနပ္မပါဘူးလား"

"မပါပါဘူးကြယ္"

"ဘာလို႔မပါတာလဲ။ဒီေလာက္ေနပူေနတာကိုဖိနပ္မစီးဘဲခရီးသြားရသလားအဖိုးရယ္"

"ဖိနပ္ကမစီးတာႏွစ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါ
ၿပီ။ဖိနပ္မစီးတာလဲအက်င့္ပါေနပါၿပီ"

"အက်င့္ပါေနလဲအသက္အရြယ္အရစီးသင့္ေန
ၿပီေလအဖိုးရဲ႕။အဖိုးရဲ႕အသက္အရြယ္ကလူငယ္ေတြလိုခံႏိုင္ရည္အားမရွိေတာ့ဘူး"

"ေၾသာ္မင္းသားေလးရယ္ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးလဲစီးခ်င္တာေပါ့။ဒါေပမဲ့မိသားစုဝမ္းေရးအတြက္လံုးပမ္းေနရေတာ့ဖိနပ္ဝယ္ဖို႔ရာမတတ္ႏိုင္လို႔ပါ"

အဖိုးအိုစကားေၾကာင့္မင္းသားေလးႏႈတ္ဆိတ္သြားသည္။ျပည္သူေတြဘဝကိုအမွန္အတိုင္း
ျမင္ခ်င္သိခ်င္တာမို႔ျပည္သူေတြၾကားမွာသြားလာေနခဲ့တာၾကာၿပီ။ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးေတြ
ကိုျမင္ေတြ႕ရတဲ့အခါတိုင္းရင္နာရေပါင္းလဲမနည္းေတာ့ဘူး။

႐ုပ္ဆိုးမင္းသားေလးကသူစီးထားသည့္ဖိနပ္ကိုခၽြတ္လိုက္သည္။

"အဖိုးဒီဖိနပ္ေလးအဖိုးကိုလႉခ်င္ပါတယ္လက္ခံေပးပါ"

အဖိုးအိုထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖစ္သြားသည္။ခ်က္ခ်င္းပင္မင္းသားေလးေျခရင္းတြင္နဖူးႏွင့္ေျမႀကီးဦးတိုက္ကာ-

The Ugly Prince (Season-1)(completed)Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt