Unwittingly Destined

Capítulo Singko

Babalik

Kinaumagahan ay bumalik nanaman kami riyalidad. Nang magtanong si Lucas kahapon non ay hindi ako nakasagot dahil nag aya na silang umuwi. Pagod na din ako kaya hindi nako tumagi. Wala akong sagot na mailalapag kay Lucas kaya minabuti kong manahimik nalang.

‘Hindi ako pumapatos ng kaibigan pero ano itong ginawa ko.’

Ang akala ko noon at simpleng treatment lang anv ibinibigay saakin ni Lucas. Hindi ko akalaing aabot sa ganito. ‘Aabot sa malalim na hindi ko sigurado kung masasabayan ko siya sa pag lusob’

From Maxx Lucas:

Kumain ka bago pumasok susunduin kita. Ly<3

Napabuntong hininga ako matapos mabasa ang mensahe niya. Sa totoo lang hindi ko nakikita ang sarili kong mahalin si Lucas. Hindi rin ako nakakapag-isip na darting kami sa puntong ganito.

‘Just wait for the love that Unwittingly destined to you. Hindi sinasadyang nakatadhana. Mas magadang mag mahal. Pag hindi mo inaasahan kung sino yung katadhana sayo,’

‘Just wait for the love that Unwittingly destined to you. Hindi sinasadyang nakatadhana. Mas magadang mag mahal. Pag hindi mo inaasahan kung sino yung katadhana sayo,’

‘Just wait for the love that Unwittingly destined to you. Hindi sinasadyang nakatadhana. Mas magadang mag mahal. Pag hindi mo inaasahan kung sino yung katadhana sayo,’

Nag pulit ulit sa pandinig ko kung ano ang sinabi ko kahapon. ‘Unwittingly destined’.

Napailing ako at lutang na nag ayos ng gamit ko. Siguro ay si Lucas ang magiging distraction ko sa mga bagay na pinagtutuonan ko. ’Maybe a rest in playful life’

Nang makalabas nakita ko si mama nasa hapag nag lalagay ng pagkain. Nakita ko ang lungkot sa mga mata niya marahil dinibdib niya kung anong kataga ang iniwan ko nung huli naming pagkikita.

“Ma.”

“Gising kana pala,” malamig ang tono ng pananalita niya pero hindi ko ito alintana.

“Bakit ka nandito?”

“Ayaw mo bang nandito ako?”

“Hindi naman sa ganon pero may pasok ka din.”

Umupo nako at nagumpisang kumain ng hindi man lang binigyan ng pansin ang presenya niya. Naramdaman ko din ang pagbukas ng pinto ng kuwarto nila Jane kaya napalingon ako don. Nakita ko ang pagod na mukha ng dalawa at halatang walang ganang pumasok.

“Good morning tita,” sabay na bati nila ngunit tinanguan lamang sila ni mama.

Mabilis naman silang nagpaalam dahil may mga ihahabol daw sila. Kapagkuwa'y tumayo nako para umali pero nagsalita si mama.

“H-humingi n-ng tu-long s-si papa mo s-saakin.” utal siya ng sabihin iyon ngunit maliwanag ang pagkakaintindi ko.

“May communication kayo?”

“Nangangamusta siya tungkol sayo.”

“Pwede niya akong kontakin ma kung ako ang gusto niyang kamustahin! Are you cheating again?!”

“Hindi anak hindi ganun yun--”

“Ano kung ganun?! Just missing each other? The fvck ma! May kanya kanya na kayong pamilya pwede ba?!”

“G-gusto l-lang naming i-ano i-bigay yung m-matagal na-minh ipinagkait sayo anak. Kahit isang araw lang.” nakita kong naglandas ang luha ni mama sa kanyang mga mata. Maging awa ay masisilip mo.