Hastalık

Nikah

Sabah alarm sesiyle uyandım. Büyük gün gelmişti. Bugün Barış ile nikahımız kıyılacaktı. Klasik tavanla bakışma faslımı bitirdikten sonra ayaklandım. Ev haklı uyanmasın diye yavaş ve sessiz adımlarla banyoya ilerleyip duş aldım. Kişisel bakımlarımı hallettikten sonra odama ilerledim.

Nur ablam ilk ve son evlenişim olacak diye düğün istemişti. Ama kimse onu umursamadı. Karşı çıktılar hatta. Bizde sesimizi çıkaramadık

İç çamaşırlarımı giyip eşofman ve tişört geçirdim üzerime. Mutfağa geçip kahvaltı hazırlamaya başladım. O sırada annem uyandı ve şaşırtıcı bir şekilde bana yardım etmeye başladı. Büyük ihtimalle son günümü kutluyordu kendi içinde.

Şu 1 hafta içinde bir sürü şey olmuştu. Bahar teyze ve annem mobilyaları seçmişlerdi ev için. Volkan evi görünce çok şaşırdı. Hatta bir ara misafir olarak kalmayı planlıyordu. Ben bunu reddettiğimi söyleyecekken Barış atlamıştı lafa. Asıl Barış reddetti onu. Yüzü düştü tabii.

Kahvaltı hazırlamamız bitince amcamlar geldi. E tabi onlarla birlikte şeker kızlar da. Hemen sarıldım hepsine. Odamda konuşurken kapı çaldı. Koşar adımlarla kapıya baktım.

-Alesya Ünal?

-Benim?

-Barış Bilginden bir hediyeniz var. Şurayı imzalar mısınız?

Kocaman kutuyu adamın elinden alıp imzaladım kağıdı. Kapıyı kapatıp odaya geçtim. Birden telefonuma bir mesaj geldi.

Barış;
-Seni onun içinde görecek olmak beni heyecanlandırıyor.

Tebessümle telefonu bir kenara koyup kutuyu açtım. İçinde bir elbise vardı. (Multimedya)
Üst kısmı ful dantel, eteği dümdüz beyaz bir kumaştandı. Ve bir yırtmaça sahipti. Yeliz abla lafa atladı.

-Ayy Ales ne güzel olursun bunun içinde var ya! Çok zevkli bir kocan var. Yaşadın kızım.

Kocaman bir tebessümle yüzüne baktım. Elbise cidden çok güzeldi. Bana yakışacağına emindim. Henüz Nur abla gelmemişti.

-E hadi o zaman kuaföre, bu sefer konuşan kişi Handan ablamdı.

-Gerek var mı ki?

-Ne demek gerek var mı? Tabiki var. Hemen ara kocanı gidiyoruz biz de.

O sırada yine kapı çaldı. Yeliz abla söze girdi.

-Kız yoksa bize de mi gönderdi elbise. Aslan eniştem.

Gülüştük hep beraber. Kapıya ilerleyip açtım. Bu sefer gelen Nur ablaydı. Hemen sarıldım. Duygusal bir an geçirdik orada. Sonra o da odaya girdi. Handan abla tekrar konuştu.

-Nur ben diyorum ki kuaföre gidelim. Nasıl olsa ilk ve son düğünü. Güzel olsun. Zaten Barış yollamış elbiseyi.

Nur abla elbiseyi inceledi. Ve çok güzel olduğuna, ayrıca Handan'ın çok mantıklı konuştuğuna dair bir iki yorum yaptı. Elbiseyi ve ayakkabıları alıp kuaföre geçtik. Barış'ı arayıp kuaförde olduğumuzu söyledim. O da beni oradan alacağını söyledi.

Saçlarımı enseden topuz yaptırdım. Ve hafif bir makyaj yaptım. Elbisemi giydim. Ve ayakkabılarımı da giyince hazırdım. Aynadan kendime baktım. En son ne zaman bu kadar güzel olduğumu hatırlamıyorum bile.

Bizim kızlara döndüm. Hepsi büyülenmiş gibi bakıyorlardı. Yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirdim. Sanki o kadar da kötü olmayacaktı bu evlilik*

Barışı arayıp hazır olduğumu, gelip alabileceğini söyledim. Yarım saat sonra geldi. Bizim kızlar arabayı görünce koşarak yanıma geldiler.