Smile Again For Me [BOOK 2]

|42| Smile Again For Me

Zoe's POV

Με το πλαστικό κουταλάκι μου παίρνω λίγο ακόμη παγωτό μέσα από το χάρτινο κυπελάκι μου και το φέρνω κοντά στο στόμα μου, ενώ περπατάω στο πλάι των κοριτσιών.

"Πήγαμε παραλία, για φαγητό, για γλυκό, για ψώνια, βόλτα στο πάρκο και τώρα παγωτό, τι άλλο έχει η "μόνο κορίτσια" μέρα μας; Σας βαρέθηκα, θέλω τον Τζος μου!"

Ξεφυσάει η Εύη καθώς περπατάμε στο πεζοδρόμιο που περιβάλλει το πάρκο και καθόμαστε κάτω από ένα κιόσκι στην άκρη του πάρκου.

"Άι μωρή, είμαστε δέκα φορές καλύτερες από τον Τζος σου. Που μας βαρέθηκες κιόλας."

Λέει η Αλίκη γεμάτη καλοσύνη και η Εύη της βγάζει γλώσσα, ενώ μετά γλύφει το παγωτό της και δαγκώνει το χωνάκι.

"Μα είμαστε από το πρωί μαζί και ούτε καν να απαντήσουμε στα μηνύματα τους δεν μας άφηνες!"

Μπαίνει στην συζήτηση η Πηγή και η Αλίκη στραβομουτσουνιάζει, στριφογυρίζοντας τα καστανά μάτια της.

"Εγώ φταίω ρε, που ήθελα να περάσουμε λίγο χρόνο μόνες μας, χωρίς να κουβαλάμε μαζί μας την μισή ομάδα ποδοσφαίρου και την μαζορέτα."

Σταυρώνει τα χέρια της κάτω από το στήθος της και τσαλακώνει το πλέον άδειο χάρτινο κυπελάκι του παγωτού, πριν το πετάξει στον κάδο απορριμμάτων τρία βήματα μακριά από το κιόσκι.

"Ποια μαζορέτα;"

Ρωτάει η Δανάη μπερδεμένη και η Αλίκη κλικάρει την γλώσσα της, ενώ στηρίζει τους αγκώνες της πάνω στο ξύλινο στρογγυλό τραπέζι.

"Ο Ιωσήφ μωρέ."

Απαντάει βαριεστημένα η Αλίκη και η Δανάη γελάει, κουνώντας καταφατικά το κεφάλι της.

"Εγώ είμαι με την Αλίκη, είχαμε καιρό να βγούμε μόνες μας χωρίς τα αγόρια."

Λέω υποστηρίζοντας την Αλίκη και εκείνη μου χαμογελάει, όπως κάνω κι εγώ, ενώ η Πηγή ανασηκώνει τους ώμους της.

"Δεν είπα πως δεν μου άρεσε. Έτσι κι αλλιώς, τα αγόρια πήγαν στο γήπεδο να παίξουν μπάλα, οπότε δεν ανταλλάξαμε και πολλά μηνύματα."

Προσθέτει η Πηγή αδιάφορα και εγώ κουνάω το κεφάλι μου συμφωνώντας μαζί της.

"Λοιπόν, τι λέτε να χωριστούμε τώρα και να πάει η κάθε μία στο βρωμερό αγόρι της; Ξεμείναμε κι από κουτσομπολιά."

Προτείνει η Εύη λίγη ώρα αργότερα και όλες συμφωνούμε, ενώ μετά από λίγη ώρα χαιρετιόμαστε και η καθεμιά παίρνει τον δρόμο της.