Smile Again For Me [BOOK 2]

|47| Smile Again For Me ~ Epilogue

Zoe's POV

[...]

"Λοιπόν, ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος είπε πως θα έχει ένα χαρτόνι με το όνομα μου, οπότε κοίτα τριγύρω!"

Μου λέει η μαμά μου μόλις καταφέρνουμε να βγούμε από το τεράστιο αχανές αεροδρόμιο και κοιτάζω τριγύρω, ξεφυσώντας.

"Α! Να τος! Να τος!"

Η μαμά αρχίζει να κουνάει το χέρι της, λες και βλέπει κάποιον γνωστό της, ενώ προχωράμε προς τα εκεί και προσπαθώ να κρύψω το πρόσωπό μου πίσω από το μαλλί μου από το ρεζίλι.

Συστηνόμαστε και αφού η μαμά μου κάνει την συνεννόηση, βάζουμε τα πράγματά μου στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου και μπαίνουμε μέσα για να πάμε στο διαμέρισμα, που θα μένω κατά την διάρκεια των σπουδών μου.

Αρκετή ώρα αργότερα φτάνουμε έξω από μία πολυκατοικία και ο κύριος κατεβάζει τις βαλίτσες μας από το πορτμπαγκάζ, ενώ μας βοηθάει να τις μεταφέρουμε μέσα στο κτήριο.

Ανεβαίνουμε στον δεύτερο όροφο με το ασανσέρ και ο ευγενικός κυριούλης ανοίγει την πόρτα του νέου διαμερίσματός μου αφήνοντάς μας να περάσουμε πρώτες μέσα.

Η μαμά με τον κυριούλη προχωρούν προς την κουζίνα για τις τελευταίες υπογραφές και εγώ εξευρευνώ τον χώρο.

Όπως μπαίνουμε μέσα το πρώτο δωμάτιο που αντικρίζουμε είναι το σαλόνι, που έχει έναν τριθέσιο καφέ-γκρι καναπέ στην μέση, ένα μακρόστενο ξύλινο τραπεζάκι και μία πολυθρόνα στο ίδιο χρώμα με τον καναπέ στην αριστερή μεριά του καθιστικού με την πλάτη της στην μικρή τζαμαρία, που δίνει φως σε όλο το δωμάτιο. Υπάρχει και μία τηλεόραση καρφωμένη στον τοίχο μέσα στο πλαίσιο ενός σύνθετου επίπλου, που προσφέρει περισσότερο αποθηκευτικό χώρο.

Η τζαμαρία οδηγεί σε ένα μικρό μπαλκονάκι με ένα ξύλινο στρογγυλό τραπέζι και δύο καρέκλες εξωτερικού χώρου, ενώ στις δύο εξωτερικές γωνίες υπάρχουν δύο γλάστρες με πρασινάδες άγνωστες για μένα.

Στην δεξιά μεριά του σαλονιού υπάρχει μία πόρτα, η οποία οδηγεί στην προσφάτως ανακαινισμένη κουζίνα που, από τις φωτογραφίες που έχω δει, κυμαίνεται στα χρώματα λευκό και καφέ-γκρι ξύλινα ντουλάπια με γρανιτένιο νιπτήρα και πάγκους.