Love Of Mine ¥ PJM

10

Gozumu actigimda saat sabahin 10 uydu. Kalkmak istemiyordum. Kalkip ne yapacaktim ki. Evde kimse yoktu.

Cocuklar yeni bir album hazirligi icindeydiler. Nerdeyse bir haftadir gormuyordum onlari. Bazen hic eve gelmiyorlardi, bazen de cok gec gelip gun dogmadan çikiyorlardi.

Onu da hiç gormuyordum. Bir hafta olmustu. Onun yuzunu gorememek canimi acitiyordu. Bazen Tae'nin odasina girip varligi ile ilgili bir seyler bulmaya calisiyordum. Sanirim delirmeye basliyordum.

O gunden sonra hic konusamamak cesitli dusuncelere varmama neden oluyordu. Kafam cok karisikti, hic saglikli dusunemiyordum artik.

Sanirim beni gormek istemiyordu. Galiba onun icin yeterince cekici degildim, opustukten sonra daha iyi anlamisti heralde.

Belki de onun icin siradan bir opucuk oldugu icin aklina gelmiyordum bile.

Bilmiyordum ama bazen istemeden agliyordum.
Bazen de kendime kiziyordum. Aptal miydim ki hic tanimadigim bir erkek icin hem bu kadar uzulup hem agliyordum.

Sahip oldugum duygusal boşluk haddimden fazla umitlenmeme neden olmustu. Ben siradan bir kiz o ise cok unlu bir şarkiciydi. Eminim etrafinda cok guzel kizlar oluyordu zaten, beni mi dusunecekti.

Unutmam gerekiyordu artik neyse ki okul iki gun sonra basliyordu. Dayim bana bir araba ayarlamisti. Şirketin şoforlerinden biri dayimin cok yakin arkadasiydi. Okulum oldugu zamanlar beni okula o goturup getirecekti.

Son bir haftadir bu ev beni cok bogmaya baslamisti, buyuzden okula basliyor olmak bir parca da olsun beni mutlu ediyordu.

~~~

Okulun baslamasindan bu yana iki hafta gecmisti. Tahmin ettigim gibi bu evden cikmak ve dis dunyaya acilmak cok iyi gelmisti. Psikoloji bolumunde okumak cocukluk hayalimdi, buyuzden mutluydum.

Kitaplarimin hepsini almis ve ders programimi ayarlamis okula gidiyordum. Kendimce bi karar almistim artik daha sosyal olmaya calisacaktim. Bu benim icin cok zordu ama enazindan 'gunaydin'
' merhaba' gibi selamlasma kelimelerini kullanmaya calisiyordum.

Yanimda oturan bi kizla hafiften yakinlasmaya baslamistik, adi Yoo Jin idi. Cok sempatik ve sirin bir kizdi. Sanirim adamakilli ilk arkadasim oydu diyebilirim. Onu kaybetmemek icin elimden geleni yapmaliydim.

Bugun ilk dersim ogleden sonra bir gibi  baslayacakti. Ev herzamanki gibi bostu, guzelce kahvaltimi yaptim ve dayimin arkadasini cagirdim beni almasi icin. Dun ona okula gec gidecegimi soyledigimde o da rahatlamisti. Sabah isleri oldugu icin onlari ayarlayip beni alacakti.

Trafik yuzunden okula gecikmistim. Dayimin arkadasi beni birakir birakmaz sinifa dogru kosmaya basladim. Yoo Jini gordum. O da beni gordu ve dur isareti yapti. Ortada bulustuk,

"Minah koşmana gerek yok. Profesorun bugun ogleden sonra işi varmis, buyuzden ders iptal oldu."

Bunu soylerken cok keyifliydi.
Ben de keyiflenmistim. Ona "Bir seyler icmeye gidelim mi. Bu guzel haberin hatrina ben ismarlicam." Dedim heyecanla. O da

"Ah Minah cok isterdim ama bu haberi aldigimda sen olmayinca lisedeki arkadaslarimla haberlestim. Onlarla sozlestik oraya gidiyorum" dedi.

Gercekten uzgun gorunuyordu. Ben de "onemli degil, baska bi zamana yapariz" dedim gulumseyerek.

Yoo Jinden ayrilir ayrilmaz sofor abiyi aradim. Allahtan yakinlardaymis, beni almaya gelecekti.

Aslinda biraz tek basima da takilabilirdim ama hala tedirgin hissediyordum. Sapigi uzun zamandir gormuyordum ama her an bir yerlerden cikmasi dusuncesi korkutuyordu beni hala.