Love Of Mine ¥ PJM

14

Seoule dondugumde ilk isim esyalarimi toparlamak olmustu. Bts evine veda etmenin zamani gelmisti. Odama yani Jiminin odasina soyle bi bi bakmistim cikmadan once. Burada kisa surede cok guzel anilar biriktirmistim.

Disarida ev sahiplerim beni bekliyordu. Gidecegimi soyledigimde ilk basta karsi cikmislardi ama sonra yapilacak en iyi sey oldugu konusunda bana hak vermislerdi.

Tae, "Jiminin haberi var mi gideceginden", demisti. Ona verecek bir cevabim yoktu.

"Ona sonra soylerim sanirim pek musait degil, bir haftadir gorusemiyoruz." Dedim sahte bir gulumsemeyle.

Jin, "Bari bi gece daha kalsaydin guzel bi yemek yerdik. Hem yemekleri ben yapardim", dedi. Gulumsedim.

"Yok anca yerlesirim, gec olmadan geceyim. " Dedim.

Jhope valizimi tasimama yardim etti. Hepsine sarildim. En uzun Jungkook ile sarildik. " Seni cok ozleyecegim" dedi.

Nerdeyse aglayacaktim. Hepimiz cok huzunlenmistik. Havayi degistirmek icin,

"Beni unutmayin. Yemege cagirin beni. Hem siz de gelin ne de olsa orasi menajer hyungunuz evi. " dedim ve evden ayrildim.

~~~

Sonra şofor abi beni dayimin evine birakti. Ona da cok tesekkur ettim. Onunla da vedalastim artik okula tek basima gidebilirdim.

Eve girer girermez cok kotu olmustum. Gozyaslarim akmaya basladi. Kendimi cok yanliz hissediyordum. İcim burkuluyordu.

Jimin ile bir haftadir gorusmuyorduk. Artik ona ben de mesaj atmiyordum. Bts evinden de ayrilinca ayrilmisiz gibi hissediyordum. Ayrilik acisi yaşiyordum. Cok kirgindim. Kalbim aciyordu.

Butun gece agladim. Ne yapacaktim bilmiyorum.

Bts Evi

Jimin uzun bir aradan sonra eve donecegi icin cok heyecanliydi. Sevgilisini cok ozlemisti. En son Minah ile konustugunda ailesini ziyarete gitmisti. Tahminlerine gore Seoule donmus olmaliydi.

Bir kac aydir cok yogun bir tempoda calismisti. Minahi cok ihmal etmisti. O kadar zor şartlar altinda calisiyordu ki telefonuna bakmaya bile firsati olmuyordu. Ama bu sureç Japonyadaki kariyeri icin cok onemliydi.

Yer aldigi programa basladigindan beri iki kat populer olmustu. Birlikte calistigi kisiler Japonyada cok onemli yere sahiptiler. Onlarla da cok iyi anlasiyordu. Kariyeri icin cok onemli gunler onu bekliyordu.

Evin kapisina geldiginde derin bi nefes aldi ve anahtariyla kapiyi acmadan once cok gergin hissetti. Minah umarim onu affederdi. Son bir kac ayi telafi etmek icin elinden geleni yapacakti.

Eve girince cocuklari televizyon izlerken buldu. Sadece Jungkook yoktu. Namjoon hyung cok onceden Koreye donmustu zaten.

Cocuklar onu gorunce cok sasirdilar ama garip bir sekilde de keyifsiz gorunuyorlardi. Hepsi ile tek tek selamlasti ve hepsine sarildi. Onlari da cok ozlemisti.

"Nasilsiniz, Minah nerde uyuyo mu gidip uyandiriyim hemen onu" dedi, selamlasma fasli bittikten sonra.

Namjoon, "Minah burda yok" dedi uzgun bir sekilde.

"Nasil yok, daha donmedi mi ailesinin yanindan?"

Tae:
"Hayir dondu aslinda ama gelir gelmez esyalarini toplayip dayisinin evine gitti."

"Neden, niye boyle bir sey yapti. Size bir sey soyledi mi?" Jimin bunu soylerken endise etmeye basliyordu.

Suga:
"Artik gitmesi gerekiyormus. Bu evde resmen hapis gibiydi. Istedigi gibi girip cikamiyordu. Kendimi onun yerine koydugumda cok hakli olsugunu dusundum." Dedi basini saga sola sallayarak.

Jimin hayalkirikligina ugramisti. Ona haber vermemisti. Nasil verecekti ki, telefonu hic yaninda olmuyordu. Ayrica Minah ona ulasmaya calismaktan yorulmus olmaliydi.

Jin:
"Buarada Jimin ahh, Minah cok uzgun gorunuyordu. Sanirim sana kirilmis, gitmeden once sana bir haftadir ulasamadigini soyledi."

Tae:
"Evet buyuzden sana haber verememis."

Demek ki tahmin ettiginden daha cok kirmisti Minahi. Jimin hic oturmadan hemen disari arabasina dogru kosarak gitti. Hemen Minahi gormeliydi.