Zachary's POV
“You gave yourself to me... Does that mean you feel the same way?” nakangiting tanong ko sa kaniya.
Our kiss became deep and deeper until something happened and I will never regret it. I think it's the best part of my life. I hope she won't regret it either.
Pasado alas dos na ng hatinggabi. Parehas kaming nandito sa madilim na bahagi ng abandonadong gusali. Nakatingin lang ako sa madilim na kalangitan habang hinahaplos ko ang buhok niya pababa sa balikat niya. Nakasandal lamang siya sa dibdib ko habang ako naman ay nakasandal sa pader.
“What do you think?” she asked.
Ngumisi ako. “Well, I think you really feel the same way... Pinahirapan mo pa ako..” sagot ko sa kaniya.
“You're such a pervert..”
Natawa lang ako dahil sa kataga niyang 'yon. “I'm maybe pervert in your eyes but I know you can't get off me, right?” sabi ko.
“You're the one who can't get off me... You even do that such fucking thing here in abandoned building. Tsk!” singhal niya.
Natawa lang ulit ako at patuloy na hinahaplos ang buhok niya. Nananatili naman siyang nakasandal sa dibdib ko at nakatalikod.
“But for me, it's a kind of special. And next time, hindi na natin dito gagawin.” sabi ko.
Dahil doon sa sinabi ko ay umalis siya ng pagkakasandal sa'kin. Masamang tingin ang pinukol niya. Ngumisi lang ako. She's still wearing her mask. I didn't take it off while we were doing it. At noong sinubukan ko man, hindi niya ako hinayaan.
“No more next time. You're not that lucky. Psh!” sagot niya at tumayo na.
Imbis na mapasimangot ay natawa lang ako lalo. Tumayo na rin ako. Masamang tingin pa rin ang pinukol niya sa'kin bago ako tinalikuran. Napailing na lang ako at inayos ang suot ko. Matapos ay sinundan ko siya. Nakita ko siyang nakatayo sa gilid ng gusali kung saan doon kami palaging nakaupo. Lumapit ako sa kaniya at mula dito sa likuran ay niyakap ko siya. Pinatong ko ang baba ko sa balikat niya.
“Do you regret what happened between us?” halos pabulong kong tanong sa kaniya.
Umiling naman siya. “No.” sagot niya.
“Do you like it?” tanong ko ulit at hinalikan ang balikat niya.
“Tsk! You're so clingy, Dark Knight.” malamig niyang sabi.
Ngumiti lang ako at mas hinigpitan ang yakap sa kaniya. “Sana kahit sa araw, pwede rin tayong magkita..” hiling ko.
Natahimik naman siya dahil doon. Nanatili kami sa ganoong pwesto. I feel contented, happy... Ang mahihiling ko lang siguro ay makita ang kabuuan ng mukha niya at siyempre ang mas makasama siya nang buong araw..
“Sana ikaw ang hindi magsisi..” biglang sabi niya makalipas ang ilang minuto na katahimikan.
Napakunot noo naman ako. “Bakit naman ako magsisisi?” tanong ko.
“I know you will..”
“How did you know, huh?”
“I just know. You will...” mahina niyang sagot.
Malalim na lang akong napahinga dahil doon. Pilit ko na lang sinantabi ang sinasabi niya. I know in myself that I will never regret it. I love it... So there is no reason to regret...
“Trust me, I'll never regret everything pagdating sayo...” masuyong sabi ko pero umiling lang siya.
”You're not sure..”
BINABASA MO ANG
Imperfect Love (Love Series #1)
RomanceZachary Claridad | Khaleesi Navarro Pinasok ko ang paaralang ito upang hanapin ang taong pumatay sa ate ko. Alam kong nandito lang siya, nagtatago. Oras na makita ko siya, wala na akong sasayanging oras pa at gagawin ko din sa kaniya ang ginawa niya...
