Stockholm Syndrome (Editing)

Chapter 39

Chapter 39

Room

"Where's Luke?" Tanong ko ng maubos ko na ang pagkain sa aking plato.

"I don't know," Zak shrugged and chew his steak.

    Nakakapagtaka, kanina lang ay nandito pa si Luke at nakatayo.

"Excuse, Sir Zak. Call for you." Pumasok ang lalaking may pulang buhok na nakita ko kagabi. May hawak itong telepono at iniabot kay Zak.

"Merci, Sandro." Ani ni Zak at kinuha ang telepono at tumayo ang binata.

   Ilang minuto akong naiwan roon mag-isa at tinatapos ang panghimagas. Nang maubos ko na ang panghimagas ay hindi pa rin nakakabalik si Zak.

   Siguro ay mahalagang tawag iyon at hanggang ngayon ay hindi pa rin nakakabalik si Zak upang tapusin ang tanghalian niya.

   Tumayo ako at lumabas ng silid. Maglilibot libot na lang muna siguro ako pagkatapos kong maligo.

   Pagkalabas ko ng silid ay natagpuan
ko sa 'di kalayuan ng hallway ay nakatayo si Zak at nakatalikod at nasa tenga niya ang telepono. Nagtago ako sa gilid at nakinig.

"I can't now, Finley. No,--- I'm doing fine. Sì, sto prendendo la mia medicina." He said speaking in Italian.
(Yes, I'm taking my medicine.)

  Makikinig pa sana ako ng patayin nito ang tawag at nagsalita, "How's the distribution of groceries?"

"Doing good, Sir Zak. Naibigay na ang groceries at bonus sa company at korporasyon. Tapos na rin ang pamimigay sa street families." Wika ni Sandro.

"The orphanage? Any news?" Tanong muli ng binata. Orphanage?

"We've contact the Sisters of the Lost, The Christmas party and gift giving are settled. Petsa na lang kung kailan idadaos ang hinihintay, Boss." Sagot ni Sandro.

"Make it earlier as possible, it's nearing Christmas and I want to celebrate my Christmas with my wife." Utas ni Zak. Wife? Whom, me?

   Mabilis akong nagtago ng marinig ko ang pag-alingawngaw ng metal taps ni Zak. Hawak ko ang dibdib ko na sobrang bilis ng tibok at ang pagragasa ng dugo sa pisngi ko.

    Nang humupa na ang metal taps ay napakagat labi ako. Hindi ko maintindihan kung bakit ang bilis ng tibok ng puso ko sa tuwing maalala ko ang orphanage na pinag-usapan nila kanina.