UNLOCKED: Serum CPH4-1028 (Completed)

Chapter CPH4-1028-19

"Hindi ko na lang kaya itutuloy ang pag-expose sa ginawa nila," sabi ni Ervin na tinutukoy ang paggamit ng mga estudyante sa mga eksperimento nina Ms. Urbano at ng mga kasamahan. Kanina pa niya iniisip ang bagay na 'yan. Magmula nang lumabas sila ng Physics Lab hanggang matapos ang kanilang pinakahuling klase.

"Sige! Magandang ideya 'yan," nakangiting wika ni Gerald.

"Hindi mo lang ba ako pipigilan?" Tumigil si Ervin sa paglalakad nang makarating na silang dalawa sa sakayan patungo sa mall kung saan siya bibili ng bagong cellphone. Magmula nang mahulog ang kaniyang cellphone sa sahig ng lumang research facility ay kadalasan na itong nagloloko. Si Gerald lang ang sumama sa kaniya dahil may ibang mga lakad at gagawin ang kanilang mga kaibigan.

"Bakit naman kita pipigilan? Mas mabuti na nga iyon para hindi ka na mamroblema diyan." Natatawa na lang si Ervin nang marinig niya iyon mula sa kaibigan. "Isa pa, what you don't know won't hurt you. Past has passed. Present is more important than that," saad ni Gerald at ngumiti habang nakatingin sa mga mata ng kaibigan.

"Wisdomer ka na pala ngayon," bulalas ni Ervin habang tumatawa.

"Anong wisdomer pinagsasabi mo diyan?" Mula sa ngiti, pagtawa na ngayon ang nakarehistro sa mukha ni Gerald.

"Biro lang." Tumigil si Ervin sa pagtawa nang may napagtanto. "Tama ka nga. Hindi ko naman alam kung anong gagawin pagkatapos kong ilathala ang mga nadiskubre natin. I don't know if it's worth the cost. Magkakaroon lang ng kaguluhan at mababahiran ang imahe ng unibersidad. Madadamay pa ang mga tao sa kasalukuyan kung ibabalik pa ang nakaraan. Pagtuunan na lang natin ng pansin ang pag-develop ng ating mga unlocked abilities para magampanan natin ang sinabi ni Dr. Armada." Bumalik sa isipan ni Ervin ang mga sinabi ni Dr. Armada nang una silang pinatawag sa TAC 605.

"You have the abilities to lead the country to prosperity. The country needs students like you. You are the future."

"Hindi mo na lang din ba pagtutuunan ng pansin ang hindi pagsabi ni Ms. Urbano sa iyo ng katotohanan tungkol sa iyong unlocked ability?"

"Hindi na lang din siguro. 'Di ba, 'What you don't know won't hurt you?' Pero sa totoo lang, hindi ko ititigil 'yung nasimulan natin kung may buhay lang kahit isa sa kanilang tatlo dahil sila lang ang naiisip kong makakatulong sa atin," sabi ni Ervin at bumuntong-hininga na kasabay ang pagbagsak ng mga balikat.

"Mas mabuti na nga 'yun, eh, para hindi ka na ma-stress pa," wika ni Gerald at pinisil-pisil ang magkabilang pisngi ng kaibigan. Umalma si Ervin at pilit niyang pinapatigil ang kaibigan. Napatingin ang mga taong nasa kanilang paligid. Binitawan naman iyon ni Gerald matapos ang ilang sandali.

"Bakit mo ba ginawa 'yun? Ang sakit, ah," singhal ni Ervin sa kaibigan habang sapo ang kaniyang magkabilang pisngi. Nakangiti lang si Gerald habang nakatingin sa namumulang pisngi ng kaibigan. Nang makita ni Ervin na nakangiti lang ang kaibigan ay sinamaan niya ito ng tingin. "Hoy! Ano bang pumasok sa isipan mo? Ayan tuloy, tinitingnan tayo ng mga tao rito."

Parang nagising mula sa panaginip si Gerald nang hinawakan siya ni Ervin sa magkabilang balikat at niyugyog. "Pasensiya na. Hindi ko na kasi napigilan ang sarili ko."

"So, may pagnanasa ka talagang gawin 'yun?" tanong ni Ervin na may masamang tingin sa kaibigan.

"Ah, oo. Sa katunayan nga, hindi lang ako ang may gustong gawin 'yun sa'yo." Napanganga si Ervin sa kaniyang narinig. Naiisip niya ang madadamang sakit at pamumula ng kaniyang pisngi kung may pipisil pa rito. Madali pa namang mamula ang kaniyang balat. "Pero huwag kang mag-alala dahil hindi na niya gagawin 'yun. Mas nauna ako sa kaniyang markahan ang teritoryo."