《Έναν έμορφον χορόν 》

9ο - Έτος 1908

   Η ιστορία συνεχίζεται παρακάτω...

- Δημοκράτης Ιορδανίδης [ Ιάσονας Μπαλοπητός]

- Γεσθημανή Βλαχίδη Μοσχογιαννίδη [ Γιούλικα Σκαφιδά]

        Τα πράγματα στην Πόλη για τον Σουλτάνο δεν ήταν καλά. Ο Αμπνούλ Χαμίτ ο δεύτερος, δεν θα έμενε για πολύ ακόμα  στη θέση του. Η προσπάθεια της επανάκτησης του  Συντάγματος του 1876  από το κίνημα των Νεότουρκων ήταν από επαναστατικό ως και απειλητικό για τον Σουλτάνο. Ουσιαστικά το κίνημα τους είχε σκοπό την εκσυγχρόνιση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και τον εκευρωπαϊσμό της έτσι ώστε να μπορέσει να εναντιωθεί στις Μεγάλες Δυνάμεις που είχαν κυρίαρχη θέση στην Ευρώπη. Αυτό κανένας δεν ήξερε τι θα σήμαινε πραγματικά. Νόμιζαν πως ευνοούσε την οικουμένη, όμως πάντα υπάρχει εκείνο το ενδεχόμενο που κανένας δεν σκεφτόταν. Ο Ιεροκλής, που εκείνη τη περίοδο είχε προταθεί από τον Σουλτάνο να αναλάβει και άλλα στελέχη της Τουρκικής Κυβέρνησης, δεν είχε πια φιλοδοξίες για τη συγκεκριμένη θέση. Αναλογιζόταν τις Νεοτουρκικές αντιδράσεις και προέβλεπε ότι ούτε η δική του θέση θα έμενε δίπλα στον σουλτάνο και προφανώς στην υπόλοιπη κυβέρνηση. Προσεχώς είχε σκοπό να επισκεφτεί τον πατέρα του στην Σαμψούντα που εδώ και λίγα χρόνια εκτελούσε χρέη προέδρου στην κοινότητα. Με τις πρόσφατες Νεοτουρκικές εξελίξεις όμως, θα αργούσε η απόφασή του.
          Όσο και να προσπαθούσε να αλλάξει τη γνώμη του σουλτάνου, ήταν πολύ δύσκολο. Κινούνταν πέρα δώθε συνεχώς απο νευρικότητα και άγχος. Ο Ιεροκλής προσπαθούσε να τον ηρεμήσει.