《Έναν έμορφον χορόν 》

19ο - 1912 μέρος ε'

      - Η ιστορία συνεχίζεται παρακάτω...

- Αλέξης ( Αλή ) Πετρωνέλης [ Αλέκος Συσσοβίτης ] 

       Εκείνη η συνάντηση των Ποντίων με τον Αρντά τους έμεινε χαραγμένη στις μνήμες τους πριν την αποχώρηση για τον πόλεμο. Ο Ιεροκλής δε μπορούσε να διανοηθεί ότι ο Αρντά βρισκότανε μπροστά τους. Δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη διαφωνία, ένας μικροδιαπληκτισμός μόνο, ωστόσο αυτό θεωρούσαν πως θα τους έφερνε κακοτυχία, μολονότι δε πίστευαν σε προλήψεις και δεισιδαιμονίες.

" Ντο θέλ' τούτος αδα; " είχε σιγοψιθιρίσει ο Ευστάθιος στον Νικηφόρο τότε. Εκείνος ήλπιζε μόνο η δικαιολογία τους να τον έπειθε και τίποτε παραπάνω. Ο Ιεροκλής πήγε να του μιλήσει, πιο πολύ σαν νομικός παρά σαν ένας απλός πόντιος πολίτης.

" Μπρε μπρε τον Ιορδανίδη. Μόνον εσένα δε περίμενα να δω εδώ πέρα. " είπε προκλητικά σταυρώνοντας τα χέρια του.

" Το ίδιο θα έλεγα και για εσάς. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα; "

" Μα γιατί περνάς στην αντεπίθεση δε καταλαβαίνω. Σου φαίνομαι να ήρθα για κάτι σημαντικό; Εμείς τον γέρο σου ψάχνουμε ακόμα, αλλά φαίνεται πως ουτε εσείς δε ξέρετε που είναι. Σωστά δε λέω;" αποκρίθηκε περιμένοντας μια απάντηση. Ίσως να ήταν περισσότερο ψαρωτική η ερώτηση του αλλά ο Ιεροκλής συνέχιζε να μη ξέρει τον λόγο που ήταν εκεί ο Αρντά. Ίσως να τους ακολούθησε.

" Νόμιζα πως το θέμα αυτό θεωρείται λήξαν. Ο πατέρας μου εν εξαφανισμένος εδώ και αρκετό καιρό. Προσπαθούμε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως πριν όσο και να μας πονάει. Όπως βλέπετε εξάλλου. " είπε δείχνοντας το πλοιάριο πίσω του. Ο Αρντά βέβαια συνέχιζε να μην συνειδητοποιεί τι γινόταν γύρω του.

" Τι εννοείς; "

" Πάμε στις υποχρεώσεις του πατέρα όλοι πλέον. Μας άφησε αρκετά καθήκοντα και κάποιος πρέπει να τα εκπληρώσει. "