Ang Luntiang Alapaap [✓]

ᴋ ᴀ ʙ ᴀ ɴ ᴀ ᴛ ᴀ xxɪx

Kabanata XXIX : Hinagpis ng isang André.

I managed to get out of the infirmary. Mrs. Lefèvre took care of me 'till she left the camp.

Lahat ng nagbabantay sa toldang iyon ay nabugbog ko para lang makalabas. Agad kong napansin ang tahimik ang paligid na para bang may namatayan.

Kagabi...nakarinig ako ng mga ingay mula sa labas ng tolda. Paniguradong may naganap nalabanan.

Medyo maayos na ako, nakakalakad ako nang maayos ngunit may iniindang sakit parin ako.

Pinasok ko ang pinaka malaking tolda ng kampo. Doon ako nakasiguradong may mga napaslang na importanteng mga mandirigma.

Nalulungkot ako at hindi ako nabigyan ng pagkakataong mailigtas sila. Batid ng lahat ang aking pagpasok sa tolda. Lahat sila ay malungkot na tumingin saakin habang papalapit ako sa mga ginoong namumuno sa labanan. They looked so defeated.

"Rio...anong ginagawa mo dito?" Malumanay na tanong ng Ginoong Ramil.

Nakakunot-noo ko silang tinignan. "Sinong mga nasawi?" Tanong ko.

"Marami, hindi namin inaasahan ang paglusob nila, masyado kaming nakamapante, at si Leo...malala ang lagay niya." Pagpapahayag niya. Si Leo? Eh malakas 'yon ah? What the fuck happened to him? Gumaya ba saakin ang gago?

"Where is---" I stopped when I saw a letter on the table that have the name Zenaida Lefèvre on it. Agad ko iyong kinuha.

Hindi ako nakagalaw ng mabasa ang mga salitang nandoroon. My heart clenched at the thought of Zenaida being hurt.

Hindi maaari...ang anak namin! Paano na ang anak namin? At si Zenaida...Shit! I should've stayed with her! To protect her and our baby!

Shit, Hindi pa nilalabas ang anak namin at hindi pa kami kinakasal ay palyado na agad akong ama at asawa!

Naikuyom ko ang aking palad. Hindi na pupwede pa ito. Sumosobra na ang Haring iyon.

I picked up a sword and left the tent, the two Roux and Lefèvre followed me.

"Rio! Saan ka pupunta!?" Tanong ng Ginoong Lefèvre.

"We're gonna fucking end this war. Lalaban tayo ngayon na! Kung kaya't tumayo kayo diyan! Dahil marami pa tayong papaslangin na mga hangal!" Galit kong pahayag. Tangina, saktan niya na lahat ng tao huwag lang ang magiging asawa ko. Papakasalan ko pa iyon eh.

Everyone stood up lazily, hindi kapani-paniwala. Masyado kaming nakampanteng mananalo kami dahil sa tao namin na nasa loob ng kampo ng kalaban kaya ito, onti-unti kaming bumabagsak.

"Mga Gago! Ang kukupad ninyo! Hindi kayo ganiyan sinanay! Kunin ninyo ang mga sandata ninyo at susugod tayo sa putanginang hari na iyon!" Malulutong na mura ang aking pinakawalan. Itinaas ko ang aking espada at nagsimula na silang mabuhayan.

"Para sa Bacaar!" Sigaw ng Ginoong Roux na agad namang ginaya ng mga mandirigma.

"Para sa Bacaar!" Sigaw nila atsaka itinaas ang mga sandata.

Ito na, wala ng atrasan pa ito.

Bibigyan rin namin sila ng isang pasabog na sisiguraduhin kong hindi nila magugustuhan.

Dala-dala namin ang buong kampo, lahat kami ay naririto maliban sa mga sugatang hindi makakalaban, isa na doon si Leo, sa ngayon ay ako muna ang hahalili sakaniyang posisyon.

The King is not expecting us to come this early in the morning, when his troops are probably asleep.

Sa ngayon, ay isa kaming malaking pamilya na lalaban para sa sariling bayan. Hinding-hindi pupwedeng pamumunuan ng isang brutal at walang pusong pinuno ang magandang lugar ng Bacaar.