GANGSTER

Gangster 17. Bölüm SÜRPRİZLER

Bölüm Şarkıları; 

J. Cole - Apparently 

Chance The Rapper - Cocoa Butter Kisses

---------------------------------

Şaşkınlıkla gözlerimi devirdim. Burada olmaması gerekiyordu.

“Burada olmaman gerekirdi.” Bakışlarımı peluş ayıdan çekerek yüzüne kaydırdım. Arsız bir gülümseme dudaklarında belirmişti. “Seni özledim.” Dedi. Omzunu silkerken dün görüştüğümüzü hatırlatmak istedim.

Büyüklüğüyle bana şok yaratan peluş ayıyı bana doğru uzattı. “O da öyle.” Gülümsemesi gözlerinin kısılmasını sağlamıştı.

Ona nispeten soğukkanlılığımı korudum. Şuan burada, benimle olması işleri zorlaştırmaktan başka bir işe yaramıyordu.

Hala somurttuğumu fark etmiş olmalı ki yüzü düştü. Ayıyı tekrar yatağa bırakarak “Hoşuna gideceğini düşünmüştüm.” Diye hüzünle belirtti.

Biraz daha yakınına giderek “Bunu zorlaştırıyorsun.” Dedim. Aramızda, yeterli olduğunu düşündüğüm bir mesafe bıraktığımda yatağa oturdum. Kafasını bana çevirerek, siyah gözlerini üzerime dikti. “Neyi zorlaştırıyorum?” diye sordu.

Ona bakmaya devam ettim. Cildi, teni öylesine güzeldi ki, gözlerimi onu incelemekten alıkoyamıyordum. Onu izlemesi, uyuşturucu gibiydi. Sarhoş edici ve kontrol kaybedici ama yanı zamanda iyi de hissettiriyordu.

“Her şeyi.” Dudağımı dişledim. “Sana zamana ihtiyacım olduğunu söylemiştim.”

"Benden kaçma.” Hayretle ona baktım. “Senden kaçmıyorum, bunu bilmen gerekirdi. Sadece.” Derin bir nefes alarak kendimi toparladım. “Bunun üstesinden gelebileceğimi sanmıyorum.”

Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde bakışlarımı ayağıma kaydırdım. “Bunu yapma, Zena.” Travis, çenemi kavrayarak ona bakmaya zorladı beni. Yanağımın ıslanmasına engel olamamıştım. “Kendini suçlamayı bırak, benden kaçmayı, uzaklaşmayı bırak.”

Boğazımı temizleyerek, “Bir ilişkide yer alabilecek miyim, bilmiyorum.” Diye mırıldandım.

Bana hüzünle baktığında ne düşündüğünü anlamıştım. Buna karşı, “Hayır, hayır. Seni sevdiğimi biliyorsun.” Diye savunmaya geçtim.

Onu sevmediğimi düşünmüştü. Ancak bu doğru değildi. Ona olan aşkım, güvenim, özlemim azalmamıştı. Sadece kafamı toparlamam gerekiyordu.

“Bunu birlikte halledebiliriz. Demek istediğim, sorun her ne ise üstesinden gelebiliriz.” Elini yüzümden çekerek parmaklarımı birbirine kenetledi. Dokunuşu sıcaktı, içimi ısıtıyordu. “Birlikte.”

Karalılıkla “Travis.” Diye sızlandım. O, yanımdayken düzgün düşünemiyordum. Bir süre yalnız kalmak iyi gelecekti, biliyordum. “Lütfen.”

Gözlerini kapatarak nefes aldı. “Tamam.” Siyah irislerini tekrar benimle buluşturdu. “Peki, ciddi miydin?” diye sordu merakla. Kaşlarım çatılırken “Benimle olduğun için pişman mısın, Zena? O gün söylediklerin.” Yüzünü buruşturdu.

Ona biraz daha yakınlaşarak “Hayır.” Diye fısıldadım. “Evet, seninle tanıştığımdan beri birçok şey yaşamış olabilirim ama şunu bilmeni istiyorum, bebeğim. Seninle olduğum, seni seçtiğim yada seni sevdiğim için pişman değilim. Hiçbir zaman değildim.”

Gözlerinden, buğular geçtiğini gördüm. Dudakları yana doğru kayarak, çarpık bir gülümseme bahşetmişti bana. Ona, aşkla  bakarken, her şeyi unutmuş gibiydim, ikimizde öyleydik.