GANGSTER

Gangster 15. Bölüm KURALLAR

Bölüm Şarkıları;

Ed Sheeran - I'm A Mess ( x Acoustic Sessions)

The Neighboorhoud - Leaving Tonight

---------------------------------

Travis’in ansızın ve tutkulu öpücüğünden, ellerimi sert göğsüne koyarak kurtuldum. Pembe dudakları, benimkiler üzerinde arzuyla hareket ederken, karşılık vermemiş, sadece şaşırmıştım.

Travis, alnını alnıma yaslayarak nefesini yüzüme üfledi. Nefesindeki, naneyle karışık tütün suratımı gıdıkladı. “Seni ne kadar sevdiğim hakkında en ufak bir fikrin yok.” Diye fısıldadı.

Kalbimin eridiğini hissettim. Parmakları saçlarımla oynamaya başladığında “Saçların.” Dedi. Bu kez alt dudağımı baş parmağıyla okşadı. “Dudakların.” Yüzünde sinsi bir gülümseme oluştuğunda eli, sol göğsümün altını kavradı. “Her şeyden önce, kalbin bana ait.”

Kirpiklerimi kırpıştırdığım sırada parmak uçlarımda yükselip dudaklarına küçük bir öpücük bıraktım. Bu kadarı yeter diye düşündüm. Ayrı kaldığımız birkaç haftanın yok olması, yeni başlangıçların ikimiz içinde uygun olabileceği kanısına varmıştım.

Tam o anda tüm dertlerim, bavullarını toparlayıp aklımdan giderken, Calvin ve annem konusunda tekrar endişe duymaya başladım.

“Korkuyorum.” Diyerek kafamı kaldırdım. Gözlerim sulanmak üzereydi. “Bir sonraki dakika da ne öğreneceğimi bilememekten, tekrar acı çekmekten, yalanlarla yüzleşmekten.-“ Dudağımı dişleyerek devam ettim. “Seni kaybetmekten korkuyorum.” Sesim duyulamayacak kadar kısılmış ve çatallaşmıştı. Ancak, onun beni duyabildiğini biliyordum.

Travis, yanağımı avucuna yaslayarak “Her şey bitti. Daha fazla yalan yok, acı yok. Sadece sen ve ben varız.” Dedi. Midemdeki kelebekler tekrar gün yüzüne çıktığında gülümsedim.

Acının, yalanların ve yanlışların olmadığı bir dünyaya başladığımı hayal ettim. Günümün yarısını Travis ile birlikte geçiriyor, geziyor, yemek yiyor, belki de film izliyorduk.

Ancak sonra düşündüm ki, bu gerçekten zor bir ihtimaldi. Hiçbir zaman normal bir sevgili olamazdık. Küçük hediyelerle, sürprizlerle mutlu olamazdık.

Buna rağmen, Travis’le birbirimize ait olduğumuz bilmek, anlıkta olsa her şeyi unutturmaya yetiyordu.

“Calvin’le görüşmeni istemiyorum.” Kafamı tekrar Travis’e çevirdim. Bana emir verilmesinden hoşlanmıyordum. Emrivaki, tehditkar sesi beni rahatsız etmişti.

Düz bir sesle “Bana ne yapacağımı söyleme.” Dedim.

Travis omuz silkti. “Sadece görüşmeni istemiyorum.” Diyerek fısıldadı. Sinirlenmediğini gördüğümde “Bilmiyorum. Calvin iyi biri, onu seviyorum.” Diyerek üzerine gittim.

İkisinin arası kötü olabilirdi ancak, bu Calvin’le aramdaki bağı değiştiremezdi.

Gözlerini devirdi. “Ah, tabi öyledir.” Gözlerimi kırpıştırırken ne kadar sakin kaldığını fark ettim. Ona, Calvin’den bahsediyordum, o ise anlayışla dinliyor ve yorum yapıyordu. Bu fazla iyimserdi.

“Onu gerç-“ Yukarıdan bir patlamayla karışık kırılma sesi duyulduğunda kelimelerim havada asılı kalmıştı. Travis, hızla beni arkasına aldı. Ellerim titremeye başlarken yerimde sıçradım. “Burada kal.” Diyerek Travis, merdivenlere yöneldiği sırada yavaşça kafamı salladım. Yukarıda kim olduğu veya ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim yoktu fakat söyleyebilirim ki, tehlikedeydim, tehlikedeydik.